Het aantal mensen met de ziekte van Parkinson neemt schrikbarend toe. Vergeleken met tien jaar geleden zijn er 30 procent meer patiënten: het is de snelst groeiende hersenziekte ter wereld. En dat komt niet doordat mensen steeds ouder worden.

Klik op het artikel en lees verder

Dat Medicinale Cannabis kan helpen de symptomen te verlichten is nog niet bij iedereen bekend. In deze video zie je Larry uitstekend reageren op Medicinale Cannabis in de vorm van wietolie. Er zijn steeds meer mensen die zelf wietplanten telen en daarvan Medicinale Cannabis maken. Wietolie wordt weleens verward met CBD-olie. In tegenstelling tot cannabis word je niet ‘high’ van CBD olie en CBD olie is legaal verkrijgbaar, gewoon bij de drogist. CBD olie kan helpen bij stress, angst, pijn en slapen. Echte wietolie bevat het bestanddeel THC (delta-9-TetraHydroCannabinol). THC is het geestverruimende middel waar mensen ook high van kunnen worden. Als je het echter verdund gebruikt in olie is het uitgesloten dat je high wordt en gaat hallicuneren. Daar is het teveel voor verdund. Het zorgt wel voor ontspanning en verzachting van lichamelijke pijn, zoals je in de video van Larry kunt zien. Omdat THC op de lijst staat van ‘verboden middelen’ is het op doktersrecept verkrijgbaar. En natuurlijk bij mensen die van de planten in hun tuin meer olie maken dan ze zelf gebruiken. Een flesje van 10 ml geeft al 250 druppels. Meestal gebruik je maar een paar druppels per keer.

CBD- of THC-olie?
Begin eerst met CBD-olie. CBD-olie is namelijk legaal, dus makkelijk online te bestellen en goedkoop. Daarnaast kan CBD-olie geen roes veroorzaken. Blijft het door u gewenste effect van CBD-olie uit? Dan kunt u de THC-olie erbij proberen. THC-olie is (nog) niet legaal verkrijgbaar via het internet. De THC-olie kunt u echter snel, eenvoudig en goedkoop zelf maken als u zelf wietplanten teelt. Bekijk dit filmpje als u zelf wietolie wilt maken.

Heeft u vragen over THC-olie, neem dan contact op.

Op haar 29e kreeg Emma Lawton de parkinson diagnose. Op deze TEDx video bespreekt ze tien dingen die parkinson haar heeft geleerd over het leven, zichzelf en andere mensen. Ze laat zien hoe de diagnose haar heeft veranderd. Ze bleef dankbaar in plaats van hopeloos. Ze laat ons zien hoe we ons eigen leven opnieuw kunnen vormgeven, de positiviteit kunnen veranderen, kunnen genieten van de kleine dingen en hoe we verder kunnen leren tijdens de reis die parkinson heet. Ze laat ons ook zien dat er zelfs in de donkerste tijden altijd iets is om van te genieten. Emma is Head of Creative bij SPIXII (een start-up voor verzekeringen), een auteur en spreker, en was onlangs te zien in de BBC2-documentaire ‘The Big Life Fix’, waarbij gekeken werd naar de kracht van design om het leven van mensen te transformeren.

Heb je in 2015 in Amsterdam deelgenomen aan John Pepper’s seminar over “Reverse Parkinson’s Disease”? Zijn boek gelezen?  Interesse voor zijn aanpak? Bekijk dan de video.

Hier is John Pepper’s verhaal over de diagnose, de ontdekking van zijn heilzame aanpak, zijn looptraining en nog veel meer. Wellicht dat het verhaal van John je stimuleert om nog meer aan beweging te gaan doen. Oefening is immers geen optie, het is noodzaak. John kwam in 2015 op onze uitnodiging naar Amsterdam. Na zijn lezing zijn veel mensen gaan wandelen op de manier zoals John dat doet. In deze video laat hij onder andere zien hoe hij dat doet.

Interesse in meer? En interesse in meer details over John Pepper’s Walking Therapy? Bekijk dan deze video.

Water
Overal waar je over gezondheid leest kom je een hoofdstuk ‘water’ tegen. Een tekort aan vocht is schadelijk voor de hersenen en verergert zelfs de parkinson symptomen. Koffie, zwarte thee en frisdrank onttrekken vocht dus gebruik die met mate. Verse vruchtensappen zijn beter. Mensen met parkinson zouden ieder uur minimaal één glas water moeten drinken.

Kruiden
Je zou ook eens de werking van Mucuna kunnen bestuderen. Mucuna bevat heel veel werkzame stoffen, inclusief de plantaardige L-dopa.

Een ander kruid is Kurkuma. Dat is een bijzondere specerij dat al eeuwenlang in de oosterse geneeskunde wordt toegepast. En terecht, zo blijkt uit steeds meer wetenschappelijk onderzoek. Kort gezegd werkt kurkuma ontstekingsremmend en stimuleert het de lever. Het is vooral bekend als toepassing bij kanker, maar ook bij parkinson.

Supplementen
Waarom zouden we, naast onze normale voeding, supplementen gebruiken? Ik zie supplementen als een aanmoediging en ondersteuning aan mijn lichaam om een belangrijke specifieke taak te doen. Denk daarbij b.v. aan ontgifting.

Supplementen (co-enzymen) die bekend staan om cellen te herstellen zijn Q6, Q10 en NADH. Er wordt geschreven dat mensen met de ziekte van parkinson minder co-enzym Q10 in hun bloed en hersenen hebben. Deze co-enzymen herstellen de mitochondriën van onze cellen. Mitochondriën zorgen er voor dat onze cellen kunnen ademen en energie kunnen maken. Hoe ouder we worden en hoe meer gifstof zich in de cellen heeft opgehoopt, hoe meer de mitochondriën beschadigd raken en dus de energievoorziening wordt verstoord.

Vitamine B6 kan ook nuttig zijn in een vroeg stadium van de ziekte, omdat is gebleken dat een hoge inname van vitamine B6 het risico op parkinson verlaagd. Dat we ook voorzichtig moeten zijn met hoge dosering lees je in het artikel van Vitamine Informatie Bureau.

Vitamine B12 is helpend bij verschillende vormen van hersenstoornissen en -ziektes, waaronder parkinson.

Vitamine C en E blijken ook nuttig. Er wordt geschreven dat het gemiddeld 2,5 jaar uitstel van Dopamine-medicijn oplevert.

Meerdere studies laten verbanden zien tussen een lager vitamine D-gehalte en cognitieve achteruitgang. Een vitamine D-tekort kan het serotoninegehalte verlagen. En serotoninetekort wordt in verband gebracht met depressie. Vitamine D haal je uit zonlicht. Wellicht een reden om veel buiten in de zon en de frisse lucht te zijn. Dat op zich is al helpend bij depressie. Beweeg! Overigens, elke dag tien minuutjes in de zon is voldoende om genoeg vitamine D aan te maken. Zorg dus dat je daadwerkelijk in contact komt met het zonlicht. Indirect zonlicht heeft geen enkele zin.

In veel publicaties lees je dat een van de lichamelijke oorzaken van parkinson zware metalen en andere gifstoffen zijn. Een goede reden serieus aandacht te besteden aan ontgifting. Helpende supplementen zijn MSM, spirulina of alpha-liponzuur. Vooral alpha-liponzuur is belangrijk omdat ze zware metalen uit de hersenen verwijdert.

Onderzoek heeft aangetoond dat met magnesium de symptomen van parkinson kunnen afnemen. Vaak wordt er al binnen een dag positief effect gemerkt. Ook heb ik positieve berichten gelezen van mensen die hun onrustige benen frequent insmeerden met magnesiumolie.

Dit artikel is lang niet volledig. Het is bedoeld om je te inspireren nog bewuster met je lichaam om te gaan. Raadpleeg een arts of diëtist voor meer informatie.

Veel mensen met parkinson willen wel eens contact met gelijkgestemden of lotgenoten maar willen dat graag één op één. www.ParkinsonLink.nl voorziet in die behoefte. En, het is helemaal gratis. Het werkt heel eenvoudig. Je meld je aan op www.parkinsonlink.nl en dan krijg je een email met daarin een link. Als je deze link aanklikt kom je op de site en hoef je alleen nog maar je profiel te maken. Je bepaalt zelf wat je over jezelf in je profiel zet. Al met al kost dat nog geen minuut. De site geeft je de mogelijkheid elkaar berichten te sturen en -als je allebei online bent- ook te chatten. De site is volledig afgeschermd dus alleen de leden kunnen er op komen. Exclusief voor mensen met parkinson. De profielen worden handmatig gecontroleerd. Het zou toch leuk zijn als er iemand in jouw woonplaats of uit de buurt contact met je maakt en je er minimaal een gezellige middag mee kan beleven.

Wat is ParkinsonLink niet? Het is geen dating-site en geen forum. Daar zijn andere mogelijkheden voor.
ParkinsonLink kan je ook helpen als je je eenzaam of geïsoleerd voelt. Ik geef je een grote kans dat iemand gaat reageren op je berichten. Als je je al ingeschreven hebt, log dan af en toe even in want er komen ieder dag nieuwe gebruikers bij.

ParkinsonLink is een initiatief van de stichting Omgaan met Parkinson.
Helemaal gratis! Schrijf je vandaag nog in.

Je kiest je eigen lifestyle als het gaat om de inrichting van je huis, je kleding, je eetpatroon. Meestal, tenminste. Soms heb je niet zoveel te kiezen, bijvoorbeeld omdat er een medische noodzaak is die je eetpatroon bepaalt. Daar sluit dit boek op aan.

Lekker eten met parkinson is een lifestyle kookboek boordevol gezonde en creatieve eetadviezen. Iedereen die van lekker koken houdt kan met de recepten uit de voeten, ook wie door ziekte last heeft van beperkingen, zoals de parkinsonpatiënt. Met welk uitgangspunt thuiskoks ook aan de slag gaan, in alle gevallen is genieten van een feestelijke maaltijd in goed gezelschap het doel. Laat je inspireren, neem pan en pollepel ter hand en ga aan de slag!

Klik hier om dit boek te bekijken in de winkel

[dit artikel verscheen op 31 augustus 2018 in het Haarlems Dagblad]

Ja, dat klopt, ze vormen een uitstekend team. De een komt uit het onderwijs en is consultant, coach en trainer. De ander heeft besloten dat hij ondanks de ziekte van Parkinson beslist niet bij de pakken naar gaat zitten. Henk Torreman en Jan de Groot hebben ook nog eens allebei een vrouw achter zich staan die hun de weg wijst naar de unieke rol die ze sinds een paar jaar vervullen voor mensen met parkinson.
Bij Jan de Groot (65) uit Santpoort-Noord werd zes jaar geleden de diagnose van parkinson vastgesteld. Als chef-kok werkte hij in de horeca en de laatste jaren gaf hij leiding aan een team in een verzorgingsinstelling. “Altijd een drukke baan gehad waarin ik scherp moest blijven. Verder was ik sportief bezig. Liep de halve marathon, speelde golf en tennis.” In 2003 werd De Groot volledig afgekeurd. “Mijn vrouw zei toen: Richt je op wat je wel kan. Ik sport nog steeds zover het lichaam het toestaat en ben een cursus gaan volgen voor mensen met parkinson. Die werd destijds gegeven door twee dames waarvan er een stopte. ‘Is het niets voor jou?’, zei mijn vrouw.”

Potlood
Drie jaar geleden werd bij de vrouw van Henk Torreman (77) uit Velsen-Zuid parkinson geconstateerd. “Sluipend kwam het haar lichaam binnen. Veel verschijnselen wijt je aan het ouder worden. Verstijvende handen, achteruitgang van het geheugen en het beven. Het lachen gaat ook minder. Ze liep een tijdje met een potlood in haar mond omdat ze had gelezen dat je zo de lachspieren kon trainen. Toen werd duidelijk dat het om parkinson ging. Als iemand ziek is, dan krijg je het als partner ook. Ik ben me er in gaan verdiepen en als oud-docent en onderwijscoach wilde ik er iets mee doen. Mijn vrouw volgde een lotgenotentraining maar die was zwaar verouderd. Dat kan veel beter, dacht ik vanuit mijn achtergrond.”
Twee jaar geleden leerden De Groot en Torreman elkaar in Haarlem kennen via de Parkinson Vereniging. Henk had zich opgegeven als docent en Jan gaf inmiddels een lotgenotencursus. Samen hebben ze toen in Haarlem de training Parkinson? Houd Je Aandacht Erbij (PHJAE) opgezet. De Groot: ”Tijdens de cursus stimuleren we de mensen om hun brein te blijven trainen om achteruitgang tegen te gaan en zelfs soms vooruitgang te boeken. Het geven van de cursus maakt me zelf ook scherp, geeft me vertrouwen en rust.” Torreman: “ Omdat ik dingen moest uitleggen begon ik zelf ook steeds meer over parkinson te begrijpen. Mede dankzij het spiegelen van mijn vrouw. Dat is ook goed geweest voor de relatie. Niet dat die slecht was hoor”, zegt hij lachend. “We zijn beiden ook nog eens relatietherapeut.”
De Groot en Torreman hebben op basis van hun ervaring een eigen cursus ontwikkeld. Torreman legt uit: “Alles wat ik vroeger heb geleerd als docent moest ik tegen het licht houden. Ik kan niet voor een groep gaan staan, een verhaal vertellen waarnaar de deelnemers moeten luisteren en vragen moeten beantwoorden. Wij werken in kleine vaste groepen die we stimuleren om samen een opdracht uit te voeren en daardoor het brein te trainen om achteruitgang te voorkomen. Via associaties bevruchten ze elkaar daarbij onderling, waarbij schroom minder een rol speelt. In onze cursus krijgt niet degene het woord die zijn vinger opsteekt om een antwoord te geven. Het gaat ons om degenen die dit niet doen.” De Groot: “Ik loop ook tegen die schroom aan in grotere groepen. Bij een familiebijeenkomst met een kamer vol visite ga ik meer trillen door de spanning in mijn lichaam en klap ik dicht. Je kruipt steeds meer in je schulp.” Torreman: “En bij parkinson werkt dat juist averechts.”

NIVEA
In de lotgenotentraining komen de deelnemers vijf maal per maand twee uur bij elkaar. Het eerste uur wordt besteed aan uitwisseling van ervaringen, tips en het delen van lief en leed. In het tweede uur wordt het brein getraind. Torreman en De Groot houden ook een bijeenkomst voor de partners van de deelnemers. Torreman: “Mensen hebben door al die jaren heen al wat samen meegemaakt. Er is enig soortelijk gewicht in de relatie. Een relatie is een contract waarbij er balans is tussen geven en nemen. Bij parkinson is dit allemaal uit evenwicht geraakt. Als je de partner weer eens ziet aanrommelen neem je het maar even over. Dat doe je dan bij iemand die al een kort lontje heeft.” De Groot verzucht: “NIVEA.” Torreman: “Precies. Niet Invullen Voor Een Ander. Partners van mensen met parkinson voelen dezelfde onrust als iets niet lukt en nemen het over. Zit een heel rationeel verhaal achter: Als ik geeuw, moet jij ook geeuwen. Dat vertellen wij ze. Laat ze het zelf maar doen. Dat is beter.”

Aanmelden voor de parkinson lotgenotentraining kan met een email naar: janwdeg@hotmail.com. Vanaf oktober [2018] starten er twee in Heemskerk en in Purmerend. Volgend jaar wordt de training ook weer in Haarlem gehouden.

Zoektocht naar de grenzen van mijn aftakeling

“Je gaat er niet dood aan’ is de herziene en uitgebreide uitgave van journalist Henk Blankens relaas over parkinson en dementie. “Het is wél een goed verhaal’, denkt Blanken als hij hoort dat hij parkinson heeft. Hij struikelt over tegels, kwijlt als hij een ui snijdt, hij beeft of verkrampt. “Je gaat er niet dood aan,’ zegt hij, “maar het loopt lullig af.’

Het boek beschrijft de fysieke en mentale belevenissen van Henk Blanken. Het is aan de ene kant ontwapenend want Henk maakt ons zonder schaamte deelgenoot van zijn proces en aan de andere kant is het ook confronterend te lezen waarmee Henk dagelijks wordt geconfronteerd. Voor mensen die met beide kanten kunnen omgaan is het zeker een aanrader.

Hij vertelt over zijn vader en zijn zoon, over de schilder die God op een ladder zette, over de vriend die verdween en over de vraag welk lijden hij nog mee wil maken. Zo ontstaat dit bericht aan de achterblijvers, een verhaal over “al dat onuitstaanbare verdwijnen’. “Het went,’ schrijft Blanken, “maar wennen is wachten tot het minder wordt.’

Bestel boek

Een paar jaar geleden bezocht ik Howard Shifke in Tampa, Florida. Het verhaal van Howard is indrukwekkend; hij maakte zijn eigen ‘recipe for recovery’ en kreeg grip op parkinson. Ook schreef hij zijn aanpak in het boek ‘Fighting Parkinson… and winning’. Howard is nog niet op mijn uitnodiging ingegaan om naar Nederland te komen. Gelukkig kunnen we nu wel zijn verhaal beluisteren wat in maart 2018 op de radio is gepubliceerd.

[button colour=”accent” type=”slightlyrounded” size=”small” link=”https://www.youtube.com/watch?v=8GIZ_qJCQOs” target=”_self]AUDIO BELUISTEREN[/button]

Vechten tegen Parkinson… en winnen: een herinnering aan mijn herstel van de ziekte van Parkinson (Howard Shifke).

Howard Shifke herstelde volledig van de ziekte van Parkinson. Dit boek beschrijft het verhaal van Howard over het krijgen van parkinson en geeft een gedetailleerd verslag van hoe hij de strijd ertegen heeft gewonnen.

Het boek vertelt het verhaal van hoe het was om dag in dag uit te leven met parkinson, de dagelijkse uitdagingen en twijfels en hoe hij met hoop naar de toekomst keek. Howard leed aan interne tremoren, extreem slecht evenwicht, Bradykinesia (lopen – gebogen voorover, schuifelende voeten, stijve armen), stijfheid (armen, benen en bovenrug waren strak en buitengewoon pijnlijk), constipatie, onvermogen om rechtop te staan, uit een stoel te komen zonder armen te gebruiken, om trappen op en af te gaan zonder een leuning vast te houden, moeite om met het eten zijn bestek aan zijn mond te krijgen, in slaap vallen in het midden van de dag, bevroren gezicht, onvermogen om te schrijven of om met twee handen te typen en extreme vermoeidheid.

In de herfst van 2009 werd Howard Shifke gediagnostiseerd met de ziekte van Parkinson. Zijn moeder had vierentwintig jaar lang parkinson voordat zij in 2007 stierf, slechts twee jaar voorafgaand aan de diagnose van parkinson door Howard. Het was moeilijk en beangstigend om te zien hoe ze fysiek en geestelijk achteruitging van de ziekte en van de medicijnen. Howard wilde niet eindigen zoals zijn moeder.

Gelukkig was Howard in 1999 begonnen met het bestuderen van alternatieve geneeswijzen en traditionele Chinese geneeskunde. In de tien jaar voorafgaand aan zijn diagnose had hij geleerd dat het lichaam het vermogen heeft om zichzelf te genezen. Als gevolg daarvan besloot Howard dat hij zich zou inspannen om te herstellen van parkinson en ontwikkelde hij een alternatieve behandelmethode, zijn Parkinson’s Recipe for Recovery®. Negen maanden later won hij de strijd tegen parkinson. Hij herstelde volledig.

Zijn neuroloog heeft hem twee keer alle tests voor de oorspronkelijke diagnose laten doen. Beide keren documenteerde zijn neuroloog in de medische verslagen van Howard dat er geen tekenen of symptomen meer waren van de ziekte van Parkinson. Howard is symptoomvrij en volledig hersteld van Parkinson sinds 12 juni 2010.

Boek bestellen? Klik hier

In mijn vorige blog schreef ik dat ook de natuur mij helpt om te kunnen omgaan met parkinson. Een aantal lezers hebben me gevraagd hoe ik dat beleef. Graag neem ik je eens mee op een stukje van een wandeling.

Ik loop al vroeg door het duingebied. Ontspannen, zonder doel, gewoon er zijn. Ik noem dat kuieren of slenteren. Even verderop kan ik het ruisen van de zee horen terwijl ik me tegelijkertijd concentreer op de geluiden van de vogels om me heen. Het is nog vroeg, de zon is net op en de mist verdwijnt door de warmte van de zon. Ik voel het ook aan mijn huid. Het wordt een warme dag. Het lijkt alsof de vogels speciaal voor mij hun ochtendconcert geven. Ik realiseer me dat ik hun geschenk met niemand hoef te delen. Mocht er verderop ook iemand lopen, ook dan fluiten de vogels exclusief voor mij en exclusief voor de andere persoon. De vogels roepen me wakker en wensen me plezier bij de dag die gaat komen. Het maakt me blij. De struiken wuiven hun takken in het briesje van de wind. De bladeren wiegen op hun beurt en samen lachen ze me toe. Zorgeloos, meebewegend, vrij en zonder verwachtingen staan ze gewoon te staan. Dag in dag uit. Ieder seizoen weer. “Wat leef ik toch in een prachtig stukje van de wereld”, realiseer ik me. Ik voel me bevoorrecht en dankbaar. Ik sta even stil en bewonder het vermogen van de struiken en de bomen om zich aan te passen aan de wisselingen van de seizoenen. Koude, warmte, droogte, regen, storm, windstilte… Iedere dag nieuwe en andere omstandigheden en geen boom of struik die zich daar druk over lijkt te maken. Vogels, struiken, bomen… ze leven allemaal in het moment en zijn niet bezig plannen aan het maken voor volgend jaar. Laat staan voor straks. Ze zijn volkomen in het nu. Hier, nergens anders.
Als ik het volgende pad neem sta ik oog in oog met een paar Schotse Hooglanders. Statige, stevige, vriendelijke dieren. Ze kijken niet naar me en ik voel dat ze heel goed weten dat ik er ben. Ze lijken zo vol van vertrouwen. Zorgeloos en ontspannen grazen ze verder. Zij maken zich geen zorgen of er voldoende voedsel zal zijn, of het een warme of koude winter zal worden, of het vanmiddag gaat onweren… Ze dwalen gewoon rond en nemen het leven zoals het is.

Ik realiseer me dat ik helemaal niet aan parkinson gedacht heb. Ik ben alleen maar bezig geweest met de indrukken die de natuur bij me achterlaat.

Ik mijmer en stel me de vraag welke les ik leer van de dingen die ik net heb gezien. Ik voel me dankbaar dat dit stukje natuur me omarmt. Door me te concentreren op dat wat ik zie, hoor en voel ben ik volledig in het hier en nu. Het maakt me rustig en blij tegelijk. Tevreden loop ik verder en ben benieuwd wat ik nog meer ga tegenkomen.

Je kent dat wel… van die gedachten die maar in je hoofd blijven terugkomen maar die je telkens weer opzij schuift. Omdat ze je niet goed uitkomen, je er later wel eens op terugkomt of omdat het gewoon te veel gedoe is. En toch komen die gedachtes niet vanzelf. Je voelt dat ze betekenis voor je hebben. Anders zouden ze niet telkens weer terugkomen.
Soms gaat het om grote beslissingen; stoppen met werken, een ver land bezoeken, scheiden, een ruzie met iemand goedmaken, huis te koop zetten en verkassen naar een andere plek.
Soms gaat het om ogenschijnlijk kleinere zaken zoals bijvoorbeeld stoppen met het overmatig drinken van koffie, gezonder eten, aardiger zijn tegen je partner. Allemaal zaken die je behoorlijk kunnen bezighouden.

Van alle mensen die vooruitgang geboekt hebben in hun parkinson-proces hebben veel van hen grote veranderingen aangebracht in hun leefstijl. Mijn meest recente leefstijlverandering was stoppen met werken, stoppen met het focussen op materiële rijkdom en kiezen voor een eenvoudig bestaan. Materiële zaken worden voor mij steeds onbelangrijker en het stellen van toekomstige doelen heb ik overboord gegooid. Dat heeft me geholpen om meer in het NU te leven en dat heeft een positief effect op mijn symptomen. QiGong, meditatie, mindfulness en andere methoden hebben me ook geholpen. Maar ook wandelen in de natuur heeft me veel gebracht; ‘minder stress’ en ‘meer ontspanning’. Want we weten dat stress adrenaline geeft en ontspanning geeft dopamine. En we weten ook dat we dopamine nodig hebben om onze parkinson symptomen te beheersen. Ik leef nu makkelijker, eenvoudiger en meer in het moment.

Stel jezelf de vraag: Wat houdt jou tegen om de beslissing te nemen je leefstijl te veranderen? Het antwoord is meestal angst en liefde. Angst om iets kwijt te raken en angst voor het onbekende. Liefde omdat de verandering mogelijk ten koste gaat van partner, familie, vrienden of anderen die je zo liefhebt. Of wil je doormodderen ten koste van jezelf en ten gunste van de ander? Ik voorspel je meer ‘ik-energie’, meer ontspanning en meer leven in het NU.  Aan jou de keuze.

Wist je dat de stichting ‘omgaan met parkinson’ een netwerk van professionele coaches heeft? Zie je het even niet zitten en heb je geen idee hoe je jezelf kunt blijven motiveren? Of word je soms overvallen door somberheid? Of wil je gewoon eens even met iemand je gedachtes delen? En, wil je daadwerkelijk oefenen om positiever in het leven te staan ondanks de parkinson. Om minder te strijden en meer te genieten?

Neem dan eens contact op. De stichting ‘omgaan met parkinson’ kan je helpen. Ook financieel zodat je wellicht slechts een bescheiden eigen bijdrage hoeft te betalen.

Stuur een email naar info@omgaanmetparkinson.nl met daarin je adresgegevens en je coachingsvraag. We nemen dan contact met je op.

Ben je in Amsterdam bij de lezing van Manfred Poggel geweest of heb je zijn wonderbaarlijke verhaal over zijn genezing gemist? Recent heeft hij dezelfde lezing in Mallorca gehouden. Via YouTube is deze nog eens te bekijken en te beluisteren.

Manfred kreeg grip op Parkinson en noemt zijn proces “Mijn genezing  zonder  Chemie”. Manfred kwam op onze uitnodiging naar Amsterdam om zijn kennis en ervaring te delen met geïnteresseerden. Om hen te stimuleren en te inspireren in hun zoektocht naar het omgaan met deze ziekte, verlichting van symptomen of genezing. De hoofdoorzaken van parkinson zijn -vanuit zijn ervaring- verzuring, vergiftiging en emotionele stress.

Bekijk hier de video van zijn lezing.

In Israel is een innovatieve behandeling van tremoren met behulp van MRI-geleide echografie ontwikkeld. Het Rambam Health Care Campus in Haifa heeft tot op heden enkele tientallen mensen met parkinson succesvol behandeld en wereldwijd zijn al meer dan 400 mensen op deze manier behandeld. Zonder operatie.

Veel mensen met ernstige tremoren krijgen de mogelijkheid om een diepe hersenstimulatie-operatie (DBS) te ondergaan. De methode van het Rambam Health Care Campus pakt de tremor echter aan met ultrasoon geluidsgolven. Gewoon in een MRI-apparaat, dus zonder operatie.

Ik sprak deze week met René van Vegten die zelf de behandeling in Israel heeft ondergaan en nagenoeg vrij is van tremoren. Zijn verhaal is te zien op het volgende YouTube-filmpje. Of lees meer over deze methode.

Ben jij ook wel eens de weg kwijt in alle adviezen die je krijgt? Hans de Rijke, al jaren ervaringsdeskundige, heeft een mooi overzicht gemaakt en stuurde me deze tips toe.

Informatie

• Meld je aan bij Facebook.
• Zoek de sites die op een positieve manier over parkinson gaan en meld je aan voor hun nieuwsbrief, b.v. Gary Sharpe of www.omgaanmetparkinson.nl.
• Lees, wanneer je er aan toe bent, boeken geschreven door patiënten en deskundigen, b.v. ‘Hersenstormen’ van Jon Palfreman of ‘Parkinson Doeboek‘ van Josca Bos.
• Rij je auto? Bepaal ieder jaar op je verjaardag of dat nog verantwoord is. Kijk voor alle informatie bij www.cbr.nl
• Zoek uit of er in jouw omgeving een parkinson-café wordt georganiseerd en ga er eens een keer heen.
• Word lid van de Nederlandse Parkinson Vereniging en ontvang iedere twee maanden het Parkinson Magazine.
• Word lid van de parkinson contactsite www.parkinsonlink.nl.

Gedrag

• Benoem ’s avonds in bed minimaal vijf momenten waarvoor je die dag dankbaar bent.
• Maak je huis en je woonomgeving veiliger en prettiger. Denk aan beugels voor de w.c. en in de douche. Aan een trippel-stoel (via je zorgverzekering) en aan een rolstoel (voor speciale gelegenheden) en aan strepen op de vloer of krijtstrepen op jouw stoep. Plak plakkertjes op de vloer bij moeilijke bochten in je huis. Probeer een elektrische fiets (via de lokale W.M.O.) of een step of een elektrische driewieler als je je in het verkeer onveilig voelt www.berkelbike.nl.
• Heb je last van ‘freezing’, schaf een klein laserlampje aan. Schijn op de vloer en volg het spoor.
• Leer de techniek van John Pepper van het lopen op je hielen www.reverseparkinsons.net.
• Doe loopoefeningen, b.v. loop en stuiter tegelijk met een rubber balletje.
• Probeer eens met Nordic Walking-stokken te wandelen.

Leefstijl

• Neem iedere dag een nieuw initiatief, hoe klein dan ook.
• Geef jezelf iedere avond een cijfer voor je lichamelijk welbevinden en een cijfer voor je emotionele welbevinden van die dag. Maak een maandoverzicht en zie je ontwikkeling in cijfers uitgedrukt.
• Gelukkig en tevreden zijn is een keus!
• Houd je partner regelmatig op de hoogte van je welbevinden en luister ook goed naar je partner. Spreek daar een vaste tijd voor af.
• Maak een toekomstplan voor de komende vijf jaar.
• Doe activiteiten of kies een sportieve bezigheid die je leuk vindt en die je lang kunt volhouden.
• Leer om hulp te vragen en/of leer om aangeboden hulp te accepteren.
• Blijf op (korte) vakanties gaan. Bereid je (vlieg)reis goed voor. Denk aan een brief van de neuroloog (voor mensen met d.b.s.), extra beenruimte in het vliegtuig, speciaal vervoer op het vliegveld.
• Stuur je partner regelmatig, zonder jou, op vakantie en organiseer het thuisfront zó dat hij/zij zich op reis geen zorgen hoeft te maken.
• Vraag vrienden of familie om jouw mantelzorger/engel te worden. Vraag dat in een periode dat het nog niet echt nodig is. Spreek af dat je één keer per maand samenkomt en spreek met je engelen over alles.
• Groet iedereen in jouw straat.
• Laat je inspireren door succesvolle mensen met Parkinson.
Zoek eens op: John Pepper www.reverseparkinsons.net, Bianca Molle en René Kuiper www.omgaanmetparkinson.nl.
• Spreek niet over parkinsonpatiënten maar over mensen met parkinson.

Oefenen

• Doe per dag minimaal drie keer 10 minuten bewegingsoefeningen.
• Wandel per dag 30 minuten.
• Zoek een parkinson oefensite op internet, b.v. www.pdwarrior.com of download de
Parkinsons disease oefeningen in de Google Playstore.
• Mediteer regelmatig, wanneer je dat prettig vindt www.InsightTimer.com.
• Maak een lijstje met de dingen die jou helpen om uit je somberheid te komen.( b.v. trek je mondhoeken 1 minuut omhoog)
• Schaf een iPad aan en abonneer je op een hulpprogramma om er goed mee uit de voeten te kunnen www.ipadleren.be.

Zorg en behandeling

• Ben je geïnteresseerd in een spiritueel-psychologische kijk op chronische ziektes, download het boekje ‘leven met een chronische uitdaging’ www.vanderweerdtrainingen.nl.
• Zoek contact met het Parkinson-net en kijk wat ze voor je kunnen doen www.parkinsonnet.nl.
• Pijn in je nek of schouders? Kijk eens naar je hoofdkussen. Neem in de regio Den Haag contact op met Cokkie van Santen, oefentherapeut www.praktijkvoorhoudingenbeweging.nl. Zij heeft speciale kussens en zij heeft een goede aanpak.
• Neem ieder half jaar jouw medicijngebruik door met de neuroloog en (of) de apotheker.
• Voor mannen: druppel je na of schiet de urine te vroeg toe? Kijk op : www.tenaformen.nl of bezoek een uroloog.

Als Michael Westphal door de straten van Cranberry Island, Maine (VS), loopt, doet dat meer voor hem dan de bekende ‘runner’s high’; het eufore gevoel dat ontstaat bij de afscheiding van endorfine in de hersenen. De 57-jarige Micheal voelt daadwerkelijk de productie van dopamine wat er voor zorgt dat zijn parkinson symptomen verdwijnen.

In 2006 werd Westphal gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson. Hoewel het niet wetenschappelijk bewezen is, gelooft Westphal dat zijn gezondheid door het hardlopen verbetert.

“Het komt door het effect van de oefening en het goede gevoel om buiten te zijn. Ik heb zelden parkinson-symptomen terwijl ik hardloop. Mijn neuroloog zegt dat het vrij ongewoon is dat iemand met parkinson zo hard kan lopen,” voegt hij eraan toe. “Ik mag gewoon de uitzondering zijn op de regel of gewoon geluk hebben, maar ik denk dat een deel van mijn positieve resultaten van het lopen het gevoel van ‘high’ is, zoals de dokters het zeggen. Voor mij betekent dat de verhoogde productie van dopamine in mijn hersenen.”

Lees hier het volledige artikel (Engels)

Uitnodiging open dag 28 oktober a.s. van 13.00 uur – 16.00 uur, Amsterdam.

In 2014 is in Nederland voor het eerst gestart met een Boksen tegen Parkinson. Dit project heeft de eerste prijs gewonnen op het landelijk congres van ParkinsonNet. In Amerika bestaat dit concept al vele jaren: Rock Steady Boxing wordt in vele honderden Amerikaanse sportscholen met succes aan mensen met parkinson aangeboden.
Onderzoek naar deze trainingen laat zien dat mensen met parkinson vooruit zijn gegaan in het dagelijks functioneren en de training ervaren als een goede uitlaatklep. De mooiste uitspraak en het belangrijkste doel: Je voelt je even geen patiënt meer!
Boksen tegen Parkinson wordt ondersteund door de Parkinson Vereniging, ParkinsonNet en de Stichting Parkinson Nederland. Het is een verantwoorde manier van training en lichaamsbeweging en wordt begeleid door gekwalificeerde professionals. Belangrijk: het is non-contact boksen, zonder fysiek contact. Er wordt alleen op een boksbal gemept! En wat net zo belangrijk is: Het is leuk, je krijgt er energie van en je komt gegarandeerd in een andere stemming!
In het najaar start The Big Lab Sportcentrum weer met een groep Boksen tegen Parkinson. Het is een initiatief van Rob Manvis en Piet van der Molen.
Rob is een bekend bokser en bokstrainer van de Nederlandse boksbond en heeft in zijn vriendenkring ervaring met wat parkinson is. Piet is een enthousiaste liefhebber van de bokssport, en heeft ook parkinson. Nadat ze succesvol samen een jaar hebben getraind willen ze hun passie en opgebouwde ervaring gebruiken voor mensen met parkinson in Amsterdam en omstreken. Dit gaat gebeuren in The Big Lab: een sportschool in Amsterdam Noord waar je je onmiddellijk thuis en geborgen voelt.
Op 28 oktober is er een open dag en krijg je een demonstratie. Je bent van harte welkom! Familie en vrienden zijn ook van harte uitgenodigd om mee te komen.

Praktische informatie:
Locatie: The Big Lab, Vlierweg 30, 1032 Amsterdam, Vrij Parkeren!
Datum en tijd: 28 oktober a.s. van 13.00 uur – 16.00 uur
aanmelden: info@thebiglab.nl
Telefonische informatie: 0653918989

Je kunt het beste gemakkelijk zittende vrijetijdskleding aandoen en sportschoenen
voor indoor sporten (platte zolen, zonder profiel)

Klik hier voor de flyer

Psychiater Odile van den Heuvel en neurowetenschapper Ysbrand van der Werf (VU medisch centrum in Amsterdam) onderzoeken het effect van lichttherapie op stemming en slaap bij patiënten met de ziekte van Parkinson.

De behandeling met licht stimuleert de biologische klok en daar knappen patiënten van op. Lees het volledige artikel

Klik voor download artikel

Manfred Poggel komt op 29 oktober in Amsterdam zijn verhaal vertellen over zijn genezing van parkinson. Voor iedereen die met de ziekte geconfronteerd wordt lijkt het een wonderbaarlijk verhaal wat natuurlijk veel vragen oproept. Zijn aanpak kan voor een doorbraak zorgen. Daarom hebben we hem persoonlijk uitgenodigd om naar Nederland te komen. Zodat je zelf het verhaal kunt horen, geïnspireerd kunt raken en je vragen kunt stellen. Om je te stimuleren en te inspireren in de zoektocht naar het omgaan met deze ziekte. Omdat een deel van de kosten gesponsord wordt door de stichting ‘omgaan met parkinson’, is de toegangsprijs slechts € 35,-. Klik hier voor meer info en inschrijven.(Vooraf aanmelden is noodzakelijk).

Een deel van zijn aanpak is gepubliceerd in ‘die Wurzel’, een toonaangevend Duits blad voor mensen die bewust met hun voeding willen omgaan. Manfred kreeg grip op Parkinson en noemt zijn proces “Mijn genezing  zonder  Chemie” en schreef ook een boek dat inmiddels in het Engels is vertaald en ook verkrijgbaar is als e-book. Uit dankbaarheid voor zijn volledige herstel heeft hij samen met zijn vrouw de onafhankelijke zelfhulporganisatie ‘Elementares Wissen’ opgericht: https://www.elementares-wissen.de/

Dr. Terry Wahls kreeg zes jaar geleden de diagnose MS en haar werd verteld dat ze de rest van haar leven in een rolstoel zou moeten doorbrengen. Toen ze bijna niet meer kon bewegen en inderdaad afhankelijk werd van een rolstoel ondernam ze massieve actie.

Na een radicale verandering van haar dieet en haar leefstijl is ze nu in staat om te wandelen en fietsen.

Het is een van de ongelofelijke verhalen over wat voeding, beweging, levenslust, doorzettingsvermogen voor ons kunnen doen.

Toen haar situatie uitzichtloos leek kwam het tot een ommekeer. Ze overwon haar symptomen en kan weer wandelen, fietsen en geeft lezingen.

In deze video legt ze het verband uit tussen chronische ziekten en onze leefstijl. Voeding, beweging en stress komen aan bod en ook haar doorzettingsvermogen om een ziekte te overwinnen.

Ze waarschuwt ons maar ze legt ook de stappen uit die ze genomen heeft om te ontgiften, betere voeding te gebruiken, stress te verminderen en meer te bewegen. Kijk de video.

LEZING MANFRED POGGEL

Van patiënt tot expert en uiteindelijk tot zelf-genezer.

Zo zou je het verhaal van Manfred Poggel in het kort kunnen beschrijven. Met een enorme wilskracht en leergierigheid verkende hij de weg van de Natuurlijke Geneeskunde. Het heeft hem geholpen zich van parkinson te bevrijden. Maar zijn eigen herstel is niet genoeg voor hem. Manfred Poggel heeft een groot hart voor alle anderen die de moed hebben om de oorzaken van de ziekte te overwinnen.

[button colour=”accent” type=”slightlyrounded” size=”small” link=”https://omgaanmetparkinson.nl/stichting/product/lezing-manfred-poggel/” target=”_blank]LEES MEER[/button]

Voor ons als mensen met parkinson is de aanmaak van dopamine belangrijk. We weten dat negativiteit en angst de aanmaak van adrenaline versterken en positiviteit en blijheid de aanmaak van dopamine in werking zet. Maar, Hoe doe je dat?!

Allereerst is het goed te weten dat onze gedachten ook voor een groot deel ons gevoel bepalen. Wil je dus positiever in het leven staan, verander dan allereerst je denken. Denk maar eens aan een vervelende gebeurtenis. Als je dit goed genoeg doet, voel je je al snel verdrietig, boos of teleurgesteld. Denk daarna eens aan leuke, fijne dingen, dingen waarvoor je dankbaar bent. Als je dit goed genoeg doet dan merk je dat je je blijer gaat voelen.

Hoe word je blijer?
1. Voel je dankbaar. Bedenk eens waar je dankbaar voor kunt zijn. Het gaat misschien om de grote dingen in je leven maar vergeet de kleine dingen niet. Maak eens je dankbaar-lijstje en lees het af en toe eens door.
2. Vertel je dankbaarheid. Vertel jij je kinderen, partner, vrienden en bekenden wel eens hoe dankbaar je bent dat ze er zijn? Het is misschien even wennen maar je zult merken dat mensen het leuk vinden dit te horen. En dat maakt jou ook weer blij.
3. Kijk naar de dingen die goed gaan. Als je je echt beter wilt gaan voelen, oefen dan om aandacht te geven aan dingen die goed gaan in je leven.
4. Kijk en luister minder naar het nieuws. Waar gaat het nieuws over? Over dingen in de wereld die niet goed gaan en waar we vaak geen enkele invloed op hebben. Het nieuws draait voornamelijk om dingen die mis gaan. Veel nieuwsberichten wakkeren gevoelens van onveiligheid aan.
5. Neem rustmomenten. Om te voorkomen dat je in de stress-modus komt of om stress op te lossen is het goed om rustmomenten te nemen. Even 10 minuten niets doen doet al wonderen. Mindfulness of meditatie kunnen je hierbij ook helpen.
6. Spaar fijne momenten. Maak een (dag)boekje met Magic Moments; van die momenten dat je je heel gelukkig voelde. Door terug te denken zal er ook een stukje van dat geluksgevoel te voelen zijn.
7. Leer (opnieuw) glimlachen. Voor ons, mensen met parkinson, is de glimlach soms verdwenen. En toch, als we bewust willen glimlachen dan gaat dat bij de meeste mensen wel. Een glimlach doet van binnen de dopamine stromen en het heeft grote effecten in de communicatie met anderen. Het is misschien even oefenen maar de resultaten zijn verbluffend. Je wordt er als vanzelf blijer van.
8. Kom in beweging. Beweging is soms lastig bij parkinson. Maar het spreekwoord ‘stilstand is achteruitgang’ klopt wel degelijk. Zit het even niet mee, verander van houding en beweeg. Ga naar buiten en adem de frisse lucht in.
9. Vier je successen. Wees blij dat iets gelukt is. Vooral de zaken waar je in het begin tegenop zag en die toch gelukt zijn, zijn echte dopamine-gevers. De enige voorwaarde is dat jij bereid bent je succes(je) te vieren door jezelf te belonen.
10. Geniet van kleine dingen. Van een leuk gesprekje, van je huisdier, van de natuur, van een lieve email, een grapje, de zon die ook voor jou straalt. Het lijkt overdreven maar het zijn echt de kleine dingen die zo voor het oprapen liggen. De dag zit er vol mee alleen veel mensen lopen er nog achteloos aan voorbij.

[bol_product_links block_id=”bol_58a1a813d0e54_selected-products” products=”9200000033383593″ name=”boek nouws” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Ad Nouws schreef een boek over parkinson dat iedereen zou moeten lezen.

Er zijn bij het grote publiek veel onjuiste ideeën over de verschijningsvormen en behandelingen van de ziekte van Parkinson bekend. Onderzoeker Ad Nouws behandelde een groot aantal patiënten met parkinson. Opvallend waren de stress en cognitieve veranderingen bij de patiënten. Zijn ervaringen met de praktische beleving van deze patiëntengroep hebben in sommige gevallen geleid tot aanpassing van de achtergrondideeën over het gedrag van een parkinsonpatient. Ook blijkt dat de rol van mantelzorgers meer aandacht en ondersteuning verdient. Zowel patiënten zelf als mensen in hun omgeving zullen zich herkennen in dit boek. Zonder deze kennis zal het niet eenvoudig zijn om als niet-parkinsonpatient los te komen van het beeld van een trillende, kromme figuur. Wil je iemand met Parkinson beter begrijpen, dan is dit boek daar een goed hulpmiddel voor.

Vorige week is www.parkinsonlink.nl online gegaan. Veel mensen met parkinson willen wel eens contact met  gelijkgestemden of lotgenoten maar willen dat graag één op één. ParkinsonLink voorziet in die behoefte. En, het is helemaal gratis en onafhankelijk van zorgorganisaties of de farmaceutische industrie. Het werkt heel eenvoudig. Je meld je aan op www.parkinsonlink.nl en dan krijg je een email met daarin een link. Als je deze link aanklikt kom je op de site en hoef je alleen nog maar je profiel te maken. Je bepaalt zelf wat je over jezelf in je profiel zet. Al met al kost dat nog geen minuut. De site geeft je de mogelijkheid elkaar berichten te sturen en -als je allebei online bent- ook te chatten.
De site is volledig afgeschermd dus alleen de leden kunnen er op komen. En alleen als je parkinson hebt, dus geen partners of mantelzorgers. Exclusief voor mensen met parkinson. De profielen worden handmatig gecontroleerd.
Het zou toch leuk zijn als er iemand in jouw woonplaats of uit de buurt contact met je maakt en je er minimaal een gezellige middag mee kan beleven.
Wat is ParkinsonLink niet? Het is geen dating-site en geen forum. Daar zijn andere mogelijkheden voor.
ParkinsonLink kan je ook helpen als je je eenzaam of geïsoleerd voelt. Ik geef je een grote kans dat iemand gaat reageren op je berichten. Als je je al ingeschreven hebt, log dan af en toe even in want er komen ieder dag nieuwe gebruikers bij.

ParkinsonLink is een initiatief van de stichting Omgaan met Parkinson.
Helemaal gratis! Schrijf je vandaag nog in.

Een van de risico’s van onze ziekte is het gevoel van eenzaamheid. We ervaren onszelf als ‘anders’ wat het contact met anderen soms in de weg staat. De paradox is dat iedereen ‘anders’ is maar dat we zelf niet anders willen zijn. Liefst willen we hetzelfde zijn als de ander en als dat niet zo is (je hebt b.v. parkinson) dan kan het terugtrekken uit het contact een van de gevolgen zijn.

Toch kunnen we alleen zijn zonder ons eenzaam te voelen en kun we ons eenzaam voelen wanneer we niet alleen zijn, bijvoorbeeld als we in een groep met vreemden zijn of op een feestje met mensen die we nog niet kennen. De beleving van eenzaamheid is heel anders dan de beleving van alleen zijn. Als we alleen zijn dan kunnen we ons blij voelen en als we eenzaam zijn dan voelen we ons vaak teneergeslagen, somber of zelfs depressief. En dat kan tot gevolg hebben dat we ons verder isoleren.

Wil je vaker contact met anderen, makkelijker aansluiting vinden bij anderen, een luisterend oor of samen met anderen genieten van het leven? Wat het ook is, je wilt dat er iets verandert, zodat je je gelukkiger voelt. Dat kan. Het hangt voor het grootste deel van jou af of dat lukt. Je hebt het dus zelf voor het grootste deel in de hand. Maar ja, hoe doe je dat dan?

Je eenzaam voelen is normaal. Eenzaamheid kun je zien als een seintje dat je aanzet tot actie. Doe er wat aan! Natuurlijk kan dat niet altijd. Dan is het fijn als je steun krijgt van iemand uit je omgeving. Toch zal je uiteindelijk zelf in actie moeten komen om te werken aan jouw verbinding met andere mensen. Eenzaamheid is niet iets dat vanzelf over gaat. Hou dat goed in gedachten.

Feitelijk ligt de oplossing natuurlijk in de buitenwereld, in je omgeving. Je zult opnieuw contact moeten maken. Maar het grootste werk hebben we te doen in onze binnenwereld. Zolang als we onszelf als ‘bijzonder’ zien, maakt dat automatisch een kloof tussen ons en de ander. Het komt steeds weer neer op het accepteren van onze ziekte. Voorbij de schaamte. Mocht dat nog niet zo makkelijk voor je zijn, zoek daarin dan begeleiding. Liefst bij een ervaringsdeskundige die weet waarover we praten.

En, natuurlijk zijn we een buitenbeentje, anders. Maar laat dat anders maar anders zijn. Pas als we dat kunnen accepteren dan zijn we nog wel een buitenbeentje maar dan voelen we ons geen buitenbeentje meer. Dan kan er opnieuw een gevoel van verbondenheid met anderen ontstaan.
Het geheim zit hem niet in af te wachten totdat anderen jou accepteren maar het echte geheim is jezelf accepteren. Je bent prima zoals je bent met alles erop en eraan. Als we deze stap in ons proces gemaakt hebben is het ontroerend om te zien hoe mensen met parkinson weer opbloeien in de warmte en acceptatie van de mensen om hen heen.

bron: psychologiemagazine

Elke week verschijnt er nieuw onderzoek waaruit blijkt dat ontspanning, aandacht en vertrouwen kunnen bijdragen aan de zelfredzaamheid van je lichaam.

De Nederlandse chirurg Karlien Bongers is koploper van de ‘integratieve geneeskunde’-beweging: die pleit voor een nieuwe visie op gezondheid, en ziet dat het meer en meer vanzelfsprekend wordt dat de geest wordt betrokken bij het herstellen en voorkomen van ziekte. ‘De tijd waarin lichaam en geest als twee aparte zaken werden gezien, is voorbij. Ooit was dat onderscheid nuttig – het zorgde ervoor dat wetenschappers onderzoek konden doen naar het lichaam, onafhankelijk van de kerk, die het geestelijke claimde. Inmiddels weten we uit onderzoek dat er een voortdurende wisselwerking bestaat tussen lichaam en geest, die van invloed is op onze gezondheid.

De meest herkenbare manier om de geest te betrekken bij herstel, is misschien wel het inzetten van mindfulness. Naast mindfulness zijn er meer manieren om met ziekte en gezondheid om te gaan die in wetenschappelijk onderzoek dit soort positieve resultaten laten zien. Dat qi gong werkzaam is bij zowel mentale als fysieke problemen, werd eind vorig jaar aangetoond in een uitgebreid overzichtsonderzoek door Fung Kei Cheng van de universiteit van Hongkong. Creatief bezig zijn verbetert de immuunfunctie en activeert het parasympathische zenuwstelsel; daardoor dalen de hartslag en bloeddruk en wordt er minder cortisol in het bloed aangetroffen.
Ook al weten de onderzoekers nog niet hóé het precies werkt, bij de herstellende werking van de geest lijkt een sleutelrol te zijn weggelegd voor de ontspanningsrespons. Als we rustig en vertrouwend zijn, hoopvol en optimistisch, wordt in de hersenen de aanmaak van neurotransmitters zoals endorfine gestimuleerd. Die brengen het lichaam in een toestand van fysiologische rust; de endorfinen zouden helpen om symptomen te verzachten, pijn te verlichten en de stemming te verbeteren.

En, er is ook bij sommige weerstand tegen het betrekken van de geest bij herstel. Want de conclusie zou kunnen zijn dat je positief móét denken als je ziek bent. Omdat je anders je eigen herstel in de weg zit. ‘Logisch,’ vindt chirurg Karlien Bongers, ‘wat denk je. Je bent ziek. Je hebt toch een probleem, je bent toch vastgelopen? Juist als je ziek bent, ben je minder flexibel. Je kunt je als patiënt heel gauw in de steek gelaten voelen. Dat geeft alleen maar meer stress.’

‘Maar waar we misschien nog wel eens het meest aan zouden kunnen hebben,’ zegt Bongers, ‘is een beetje empathie van elkáár. Iedereen komt altijd aanzetten met de best bedoelde adviezen. Van het uitproberen van een dieet tot het herstellen van de trauma’s uit je jeugd. Of “er gewoon eens even lekker helemaal uit te gaan”. Het geeft zoveel druk. Terwijl iemand die echt met aandacht naar je luistert, soms het enige is dat je nodig hebt.’

Lees het volledige artikel in psychologiemagazine

In deze video zie je een deel van de documentaire ‘Ride with Larry’. Larry heeft al 20 jaar parkinson en experimenteert voor de eerste keer met een paar druppeltjes cannabis-olie. In het vorige blog-bericht schreef ik dat het gebruik van cannabis (THC)-olie steeds bekender wordt. Kijk maar eens naar het verbluffende effect dat cannabis op hem heeft. In de volledige documentaire (verkrijgbaar bij Amazon.com) wordt Larry gevolgd op zijn fietstocht in Zuid-Dakota (USA). Hij legde daarbij een afstand af van bijna 500 kilometer.

Een reis van hoop voor iedereen die geconfronteerd wordt met een ziekte. In dit intieme portret van moed, liefde en verbinding, laat Larry zien dat als je leven je lief is, je steeds weer energie zult vinden om door te kunnen gaan. Hij weigert de moed op te geven. Hierin is hij een grote bron van inspiratie.

Mohammed Ali, prins Claus, Paus Johannes Paulus II, Jerney Kaagman, Michael J Fox, Jassar Arafat, Johny Cash, allemaal bekende mensen met parkinson.

Linda Ronstadt, de wereldberoemde zangeres die van 1968 tot 2006 carrière maakte, heeft ook parkinson. In het openhartige interview voor ABC News doet ze haar verhaal over haar ‘battle’ en hoe de mededeling van de arts ook haar leven op de kop zette. In 2009 zong ze voor het laatst voor publiek.

Volgens de zangeres kan ze door de ziekte ‘geen noot meer zingen. Het was alsof de lift steeds naar de verkeerde etage ging’ . Linda Ronstadt kreeg de diagnose in 2012 te horen nadat er allerlei vage klachten waren. Daarmee werd voor haar het mysterie verklaard waarom ze niet meer kon zingen, zo zegt ze in het interview. De zangeres beweegt zich voort met behulp van een stok en een rolstoel voor langere afstanden.

‘Toen de neuroloog zei dat ik parkinson had, was ik compleet in shock. Dit had ik in geen miljoen, geen miljard jaar verwacht.’

bron: NTR documentaire ‘de wereld op zijn kop’

Paul Petterson woont aan de rand van Vancouver. Twaalf jaar geleden werd zijn leven een stuk minder prettig toen bij hem parkinson werd geconstateerd. Hij moest zijn baan opzeggen en hij kreeg medicijnen om zijn symptomen onder controle te houden.

Een paar jaar geleden besloot Jon Stoessl, hoogleraar op de universiteit van Britisch Columbia, de werkzaamheid van deze medicijnen te onderzoeken door te werken met een neppil, een placebo.
Jon Stoessl: “We weten al heel lang dat het gedrag van mensen met een ernstige aandoening veel te maken heeft met hun instelling. En dat vind ik intrigerend.” Paul Petterson deed mee aan het experiment maar dat zou wel betekenen dat hij met zijn medicatie zou moeten stoppen. Het gevolg was dat de symptomen in alle hevigheid terugkwamen. Toen hij een nieuwe pil mocht slikken voelde hij al na drie kwartier de positieve effecten. Hij liep rechtop met rechte schouders en had geen hulp meer nodig om naar het toilet te gaan. Hij wist niet dat hij een placebo had gekregen in plaats van een ‘echt’ medicijn. Paul Petterson : “Ik was verbijsterd. Dit kon helemaal niet. Ik wist heel goed wat mijn medicijnen met me deden… dus, hoe kon een pil waar niets in zat hetzelfde effect hebben? Ik was echt verbijsterd!”

Bekijk de video voor het hele –indrukwekkende- verhaal.

Overgave. Ik stoei al lang met dit thema. In de 11 jaar dat ik parkinson heb krijg ik van veel mensen de tip ‘geef je er maar aan over’. Ik hoor de woorden maar begrijp ze nog niet altijd. Het is een taal die nog vreemd in de oren klinkt. Hoe kun je je overgeven aan een ziekte waar je de strijd mee aan moet gaan? Ziekte moet je toch bestrijden, moet je toch wegwerken, moet je toch tegen vechten? Waarom zou je je overgeven, dat past toch ook niet bij mij. Ik ben een doorzetter, een gedisciplineerde werker die niet snel opgeeft.

Overgave betekent stoppen met doorzetten. Maar als je stopt dan werk je er niet meer aan. En als je er niet meer aan werkt dan zal het ook niet verbeteren. En als het niet verbetert dan zal het verslechteren. En dat wil ik niet en dus blijf ik de strijd nog aangaan, de ziekte bestrijden… kortom; hard werken.

En dat doe ik nu al 10 jaar. Steeds in dezelfde film met hetzelfde script, namelijk de strijd tegen parkinson. Wordt het niet eens tijd voor een nieuwe film? Heb ik het dan allemaal verkeerd gedaan? Nee natuurlijk niet want je hebt strijd nodig om overgave te bereiken. En om overgave te bereiken heb je acceptatie nodig. Ik voel dat ik die stap gezet heb. Ik accepteer dat ik parkinson heb. Ben ik dan klaar voor de volgende stap in mijn proces?

Overgave klinkt als de moed opgeven, als inslapen, je hoofd buigen en de voorzienigheid zijn werk laten doen… Moet ik dan stoppen met fitness, fast-walking, bewegen en alle andere zaken die mijn vitaliteit bevorderen? Op de bank gaan zitten en niets meer doen?

Op dit thema ben ik nog steeds niet uitgekauwd. Ik ken inmiddels wel voorbeelden van mensen die veel rust in hun leven hebben gekregen doordat ze een staat van overgave hadden bereikt. Er zijn mensen van kanker genezen nadat ze zich hebben overgegeven aan de kanker. Ondanks alles klinkt het wel heel aantrekkelijk maar hoe doe je dat dan?

Overgave is niet een kunstje aan de buitenkant. Dat weet ik. Het is een innerlijke staat, een mentale toestand waarin je eigenlijk zegt ‘Parkinson, jij bent groter en machtiger dan dat ik ben. Kennelijk is het de wil van het universum dat je bij me bent. Ik geef me over. Doe maar alles wat je goed vindt en wat verder nog nodig is. Het is een illusie om controle over je te hebben. Ik zeg niet langer ‘Nee’ tegen je maar ‘Ja’. Of, zoals Jed McKenna in zijn boek ‘spirituele oorlogsvoering’ schrijft: ‘Toen ik stopte met vechten begon ik te winnen’.

Terwijl ik dit schrijf voel ik dat er een heel nieuw hoofdstuk aan mijn reis is toegevoegd. Ik ben nog steeds op weg.

“Ik voel me behept door de ongemakken maar ook gezegend met de ziekte van Parkinson omdat ik net dat zetje krijg wat nodig is om te doen en laten wat ik als gezond mens ook zou hebben moeten doen maar waar ik waarschijnlijk niet aan zou zijn toegekomen.” Dit schrijft Jan Schouten op zijn blog ‘wonder van eenvoud’. Deze week had ik contact met Jan over de vraag of positieve stress helpend is of niet. En wat we zelf kunnen doen om de dopamine vrij te maken in ons lichaam.

Nog een gedeelte uit het artikel van Jan: “Ga niet tegen parkinson in want dan bouw je spierspanning op terwijl je juist moet ontspannen. Zo heb ik lange tijd geprobeerd bij iedere stap mijn zwabberend linker been te corrigeren wat een onnodige belasting van lichaam en geest heeft veroorzaakt. Door het los te laten werd het zwabberen van mijn been zichtbaar maar ook minder, wat weer meer zelfvertrouwen gaf.  

Ben je in een neerslachtige stemming, heb je minder belangstelling voor wat er om je heen gebeurt en gevoelens van uitzichtloosheid en of nietswaardigheid besef dan dat er na elke depressie weer een opklaring komt, zoals bij het weer. Wacht in vertrouwen dat moment gewoon af.
 
En mens erger je niet: als je je ergert aan je beperkingen dan versterk je deze juist en als je de progressiviteit vreest en allerlei muizenissen in je hoofd haalt dan kom je in een neerwaartse spiraal.

Want het werkt dan dubbelop: je maakt door de ziekte van Parkinson minder dopamine aan en door je negatieve stemming ook waardoor de verschijnselen toenemen en de dopamine productie nog verder afneemt. Waardoor de verschijnselen ook weer in ernst toenemen.

Zie of voel je geen uitweg meer geloof erin dat die er altijd is en vertrouw erop dat je die nu of later vindt. Ook al zie je er tegen op, isoleer je niet, zet door en ga naar buiten, bewegen en babbelen. Je komt beter terug dan je gegaan bent.”

Lees hier het volledige artikel

‘Het blijkt dat dansen een positief effect heeft op de houding en het hele beweegpatroon van mensen met parkinson. Ze worden soepeler en ook hun gezichtsuitdrukking wordt er minder star door’. In een van mijn eerdere blogs stond het boek ‘Goodbye Parkinson’s, Hello Life’ van Alex Kerten. Ook daarin wordt het positieve effect van dans en beweging beschreven.

Saskia Vroom geeft lessen in Alkmaar, Hoorn en Zaandam en iedere maandagochtend doe ik mee. Wat heerlijk om op deze manier en met de enthousiaste Saskia de stappen en bewegingen op muziek te maken. Niet alleen het lijf komt in beweging maar ook het brein wordt geactiveerd. Je moet er even met je hoofd bijblijven om de bewegingen in de goede volgorde te doen en op een gegeven moment voel je dat het lijf vanzelf volgt. Het gaat bij Saskia gelukkig niet om mooi maar om plezier en effect. Gaat het even niet? Helemaal niet erg. Ook het sociale aspect doet mee. Weliswaar dans je alleen maar je bent ook sociaal bezig met anderen.

Leuk, ontspannen, gezellig! En nog zinvol ook want je wordt er soepeler van. Meer info: www.meerdandans.nl

[bol_product_links block_id=”bol_57bad38503fd7_selected-products” products=”9200000046267240″ name=”laat je hersenen niet zitten” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Lichaamsbeweging houdt niet alleen ons lijf maar ook ons brein in conditie. Dat blijkt steeds duidelijker uit wetenschappelijk onderzoek. Beweging baat het brein, en daarmee de gezondheid, van de wieg tot het graf. Als kinderen sporten worden ze slimmer, en wie meer beweegt verkleint de risico’s op het ontwikkelen van dementie.Toch worden we wereldwijd steeds minder actief, steeds luier. Dit boek is een bevlogen pleidooi om weer ‘gewoon’ te gaan bewegen, om een half uurtje per dag uit die luie stoel te komen. Het beoefenen van topsport is echt niet nodig.

Laat je hersenen niet zitten beschrijft de beloning die je krijgt als je beweegt, maar ook de nadelige gevolgen voor je lichamelijke en geestelijke gezondheid als je ervoor blijft weglopen. We wisten al dat overgewicht en obesitas tot de grootste bedreigingen van de gezondheid behoren vanwege de risico’s op hart- en vaatziekten, suikerziekte en hoge bloeddruk. Maar de invloed op de hersenen is minder bekend: als kinderen bewegen stimuleert dat de delen van de hersenen die zorgen voor een optimale verstandelijke ontwikkeling en die bij het ouder worden het eerst achteruitgaan. Met recht kan worden geconcludeerd: bewegen is niet alleen van belang voor de slanke lijn, maar zeker ook voor de conditie van het brein!

Het verhaal van Rafi Eldor: “Ik ben erg blij om mee te werken aan deze korte video over mijn strijd om parkinsonsymptomen door dans te overwinnen. Ik vecht de laatste 8 jaar 24 uur per dag tegen de parkinson. In de eerste 2 jaar na mijn diagnose was mijn lichaam stijf en kon ik nauwelijks bewegen. Totdat ik ging stijldansen in aanvulling op de conventionele medische aanpak.

Tot mijn verbazing werd mijn stijve lichaam soepel en voel ik me nu veel beter. Het wordt bevestigd door mijn arts. Ik ben nog steeds werkzaam als hoogleraar en daarnaast geef ik veel lezingen over het effect van stijldansen op parkinson.

In de afgelopen 14 maanden heb ik op 20 verschillende plaatsen stijldansgroepen georganiseerd. Ik dank God dat hij mij de mogelijkheden heeft gegeven om deze programma’s te kunnen uitvoeren. Ik ben zeer optimistisch dat er in de nabije toekomst een oplossing voor parkinson gevonden gaat worden. Tot dan blijf ik van dansen houden.

Ik dank mijn familie en mijn echtgenoot Pnina Gazit die me helpen in mijn strijd tegen parkinson.”

[bol_product_links block_id=”bol_5783699d55ab5_selected-products” products=”9200000045590116″ name=”Goodbye Paarkinson’s, Hello Life” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″] Wereldwijd hebben tien miljoen mensen de ziekte van Parkinson. In Goodbye Parkinson’s, Hello Life! bewijst Alex Kerten dat er leven is na de diagnose van parkinson. Goodbye Parkinson’s, Hello Life! kreeg de status van “aanbevolen om te lezen” door de Michael J. Fox Foundation, de National Parkinson Society (USA) en meerdere lijsten op social media sites.

Degenen die Kerten’s technieken volgen en zichzelf “Parkinson Warriors” noemen, slagen in het elimineren van vele, zo niet de meeste van hun symptomen en krijgen een productief en bevredigend leven terug. In plaats van zichzelf te zien als slachtoffer van parkinson zien ze zichzelf als gezonde mensen met parkinson. Het boek bevat 20 makkelijk te volgen oefeningen.

Op onze uitnodiging kwam John Pepper naar Amsterdam. In deze audiofragmenten kun je zijn unieke verhaal beluisteren.

John Pepper; de man die grip kreeg op parkinson. Een vitale 80-jarige uit Kaapstad vertelt over zijn ‘recept’. Op de eerste plaats: Bewegen. Bewust bewegen, aandachtig, gefocust, gecontroleerd, met een positieve instelling. En natuurlijk nog meer.

Een paar onderwerpen die John Pepper bespreekt zijn: Waarom werkt fast-walking? Wat is GDNF? Hoe zet je je bewuste brein in? Wat als je spraak- en slikproblemen hebt? Alcohol en koffie? Medicatie en eiwitten? Stress en leven zonder zorgen?

Luister naar zijn verhaal.

Op wisselende dagen met tussenpozen vasten is volgens sommige onderzoekers goed voor het brein. Dit ‘intermitterend vasten’ kan een rol spelen bij het voorkomen of uitstellen van neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson.

Prof. dr. Mark Mattson is een vooraanstaand expert van intermitterend vasten. Als professor neurowetenschappen aan de Johns Hopkins University en hoofd van het laboratorium van neurowetenschappen aan het National Institute on Aging (NIA) adviseert hij om af en toe een maaltijd over te slaan. Door tijdelijk vasten komt GDNF vrij. Dit enzym repareert onze hersenen.

Onze hersenen wegen slechts 2-3% van ons totale lichaamsgewicht maar verbruiken een kwart (!) van alle energie uit onze voeding. Het is dan ook verrassend dat juist het vasten aanzienlijke voordelen kan bieden voor het brein. Je voorziet ze tijdelijk van minder brandstof en ze gaan beter functioneren…

Mark Mattson: “Dat komt omdat vasten een uitdaging is voor de hersenen. De hersenen reageren op het ontbreken van voedsel door het activeren van adaptieve ‘stress response routes’ die het brein weer helpt te vechten tegen ziektes.”

En verder laat ook deze wetenschapper een protest horen tegen de voedings- en farmaceutische industrie: “Hoe komt het dat de normale voedingspatroon bestaat uit drie maaltijden per dag plus snacks? Het is al bewezen dat er een gezonder eetpatroon is, maar er is veel druk om dit zo te houden en het liever nog met meer eetmomenten uit te breiden. De voedingsindustrie verdient geen geld aan het overslaan van het ontbijt zoals ik vandaag deed! Nee, ze verliezen geld. En hoe zit het met de farmaceutische industrie? Wat als mensen regelmatig intermitterend vasten en we worden met zijn allen gezonder?”

Kijk de video.

Telkens als ik contact heb met mensen met parkinson (dit blog wordt veel gelezen) valt het me op dat ik met de meest aardige, lieve en vriendelijkste mensen spreek. Mensen die allemaal het beste willen en daarbij ook vaak eerst aan een ander denken en dan aan zichzelf. “Ik wil het goed doen voor mijn partner en kinderen” of “Ik vind het vervelend voor mijn omgeving dat ik parkinson heb” zijn liefdevolle uitspraken maar geven aan dat de ander op de eerste plaats komt. Herken je dat?

Parkinson en voeding worden vaak in één adem genoemd. Volgens deskundigen is er wel degelijk verband tussen de oorzaken en aanpak van parkinson en voeding. Daarin wordt het belang van goede voeding steeds benadrukt. Maar, geeft onze voeding nog de stoffen die ons brein nodig heeft want vooral ons brein heeft veel goede voedingsstoffen nodig. Veel van onze voeding is arm aan vezels, vitamines en mineralen en in plaats daarvan zijn er allerlei nieuwe stoffen aan toegevoegd. Lichaamsvreemde stoffen zoals

Accepteer je piekeren
De grootste stap die je kunt nemen is te accepteren dat je piekert. Het is zoals het is. Vechten en negatief oordelen over jezelf sluit de weg naar oplossingen. En, dat is voor veel mensen best een uitdaging. Vooral als je van huis uit gewend bent dat er vooral naar de negatieve kant moet kijken of dat alles (inclusief jezelf) perfect moet zijn.

Vind de positieve bedoeling
Acceptatie gaat makkelijker als je je aandacht richt op de positieve bedoeling van het piekeren.

Last van piekeren is een onderwerp dat nogal eens ter sprake komt bij parkinson. Ik weet niet of het echt een parkinson symptoom is maar ik hoor het vaak genoeg.

Het is niet vreemd dat wij als mensen de problemen waar we mee geconfronteerd worden graag willen oplossen. En omdat we denkende wezens zijn zetten we automatisch ons brein in werking. Daar is niets mis mee. Het wordt pas vervelend als dezelfde gedachten steeds opnieuw terugkomen zonder dat ons brein een oplossing biedt.

bron: psychofysio, nieuws en cursussen voor fysiotherapeuten.

Langzaam maar zeker komt ook onderzoek naar de effecten van mindfulness training bij parkinson op gang. In het eerste onderzoek dat gunstige effecten van mindfulness training op de hersenen van parkinson patiënten aantoont werden 14 patiënten met parkinson onderworpen aan een 8-weeks mindfulness programma terwijl 13 patiënten de gebruikelijke zorg kregen. Beide groepen waren optimaal ingesteld qua parkinson medicatie. De 14 parkinson patiënten die het 8 weekse mindfulness programma doorliepen hadden na afloop van het programma een grotere grijze stof dichtheid (zenuwcellen in de hersenen) dan de andere groep die de gebruikelijke zorg kreeg. Meer lezen over dit onderzoek.

‘Hoe motiveer jij jezelf om iedere dag je oefeningen te blijven doen?’ In alle gesprekken met mensen met parkinson komt deze vraag minimaal een keer langs. Net als heel veel andere mensen met parkinson ben ik iedere dag actief bezig (o.a. wandelen, sportschool, QiGong, oefeningen thuis en onderweg) om grip te houden op de symptomen. En wat voor mij heel normaal en vanzelfsprekend is, is voor iemand anders kennelijk speciaal.

Overtuiging
Mijn motivatie start met de overtuiging dat blijven bewegen een heilzame werking heeft. Dit is wetenschappelijk bewezen. Dat kun je lezen in artikelen en boeken. Allerlei hersenwetenschappers hebben daarvoor bewijzen gevonden.

Geloof
Als je gelooft in dat wat je doet zal dat een andere uitwerking hebben dan als je er niet in gelooft. Per dag een half uur energiek wandelen of tien baantjes zwemmen hou je eerder vol als je gelooft in de positieve werking, zelfs als je niet direct resultaat merkt. Het zinnetje ‘vandaag voor 23.00 uur besteld, morgen in huis’ gaat helaas niet op bij de aanpak van parkinson.

Beelden
Beelden, gedachtes, en gevoelens beïnvloeden elkaar. Ik neem het voorbeeld ‘wandelen’. Om de dag doe ik minimaal 4 kilometer ‘energiek wandelen’ en dat betekent voor mij wandelen op onverhard pad met een snelheid van 5,2 km/uur. Hierbij concentreer ik mij bewust op houding, armzwaai en de manier waarop ik mijn stappen zet. Ik heb de overtuiging dat het heilzaam werkt en ik geloof er in. Maar denk je dat ik daar iedere keer zin in heb? Dat ik nooit de neiging heb een keer over te slaan? Hoe motiveer ik mijzelf dan? Ook als het regent, stormt of koud is…?

Plezier
Positieve beelden zorgen voor een positief gevoel dus maak ik natuurlijk een beeld van mijzelf die op mijn smartphone ziet dat het weer gelukt is. Of, nog mooier, zie ik mijzelf als beloning met de warme kop chocolademelk aan de keukentafel zitten. Deze beelden wissel ik af met het plaatje van mijzelf die over vijf jaar nog steeds in staat is energiek te wandelen. Op ieder plaatje plak ik de woorden “En daar moet je wel wat voor doen…”.
Of het plaatje dat ik over tien jaar nog steeds in staat ben met mijn vlieger te stunten op het strand van Terschelling. Om maar een paar voorbeelden van motiverende beelden te noemen. Telkens met het zinnetje “En daar moet je wel wat voor doen…”.

Pijn
Zijn het alleen de positieve beelden waarop ik me focus? Doe ik ook iets met de negatieve beelden? Die komen vanzelf langs als ik even stil sta bij de gedachte “Wat zal er gebeuren als ik het niet doe?”. Afijn, vul die beelden zelf maar in. We hebben ze allemaal. De zwarte scenario’s. Die geven geen fijn gevoel. En in die pijn zit tegelijkertijd de motivatie. Wil ik verder achteruitgaan? Nee. Iets niet willen geeft vaak een krachtige motivatie. Let maar eens op kinderen die iets niet willen. Hoe enorm krachtig ze zich kunnen verzetten tegen iets dat ze niet willen (Ik wil niet zwemmen! &#^#%@ !)

En zo zit ons motivatie-medicijn zowel in pijn, namelijk als we niets doen zal ons proces waarschijnlijk sneller achteruitgaan, maar ook in plezier door blij te zijn dat we –ook al lijkt het gering- ondanks de parkinson toch kunnen bewegen.

Parkinson heeft grote invloed op lichamelijke en fysieke vitaliteit. Vitaliteit betekent voor mij ‘lekker in je vel zitten’ of ‘er zin in hebben’. En dat kan, ondanks de parkinson.

Er zijn gebieden op de wereld gevonden waar mensen tot op zeer late leeftijd vitaal blijven. Die gebieden worden ook wel blauwe zones genoemd. Het blijkt dat mensen in die gebieden zich op een zestal aspecten positief onderscheiden van wat elders op de wereld gebeurt. De mensen in de blauwe zones kennen dus het geheim van vitaliteit. En daar kunnen we van leren. Dat is precies waar ik mij in parkinson-coaching op richt; mensen leren, begeleiden, motiveren, inspireren en stimuleren aan deze aspecten aandacht te geven. Met de bedoeling om ondanks de parkinson toch positief te blijven en er (opnieuw) zin in te krijgen om er iets van te maken. Ik heb zelf parkinson en weet waarover ik praat. Wat zijn die zes vitaliteitsaspecten?

Optimale voeding
We leven in een voedselrevolutie. We weten steeds beter wat gezonde, verantwoorde voeding is. Waar we ook over parkinson lezen, steeds valt weer het magische woord ontgiften. Daarover is veel praktische informatie te vinden maar het start met de eerste stap, namelijk bewust aandacht besteden aan wat je eet èn drinkt.
Bewust bewegen
Voor mensen met parkinson is bewust bewegen vaak een uitdaging. Kies de beweging die bij je past. Is dat fitness, tai-chi, chi kung, pilates of een half uur per dag wandelen. Je voelt je meer ‘beter’ en meer positief nadat je een beweegprestatie (ik gebruik met opzet dit woord in plaats van sportprestatie) hebt geleverd. Kies de beweging die voor jou prettig is. Beweging is geen optie, het is noodzaak.
Rust en ontspanning
Rust is even belangrijk als inspanning. We kunnen alleen maar functioneren als er een balans is tussen activiteit en herstelmomenten. Lummeltijd is dus zeer effectief, mits het wordt afgewisseld met activi-tijd.
Helpende gedachtes
Als je plezier hebt krijgen depressies minder kans. En, het maken van negatieve gedachtes kost evenveel energie als het maken van positieve gedachtes. De gevolgen voor ons geestelijk en lichamelijk welzijn zijn echter verschillend. Negatieve gedachten staan vitaliteit in de weg. En positief denken is te leren. En ik zeg niet dat je de hele dag moet schaterlachen. Het is namelijk heel normaal dat we ons af en toe rot voelen. We hebben namelijk parkinson. Het is wel vervelend als we niet meer uit die negatieve stemming kunnen komen. Je mag kiezen voor een positieve levensinstelling, ook al heb je parkinson. Er gaat namelijk ook veel goed in je leven. Soms vraagt het oefening en begeleiding, vooral als je het niet gewend bent ook de mooie kant van het leven te blijven zien.
Ondersteunende relaties
Eenzaamheid is slecht voor je gezondheid. Echt contact is van levensbelang. Echte aandacht en genegenheid is een vorm van `geestelijk voedsel`. Meedoen aan clubs en vrienden om je heen hebben is zo gek nog niet. Maar ook een praatje bij de supermarkt doet al wonderen. Jammergenoeg doen sommige mensen met parkinson dat niet omdat ze zich nog steeds schamen voor hun parkinson. Het voelt als een enorme bevrijding als ze de schaamte voorbij zijn. En ook dat vraagt oefening.
Zinvol leven
Wat kun je nog doen als je parkinson hebt? Misschien niet meer werken maar daar stopt je leven niet mee. Je mag genieten. Geniet van vandaag. Stel iedere dag een doel in de zin van `wie wil ik vandaag zijn voor mijn omgeving?` of `wat maakt mijn dag geslaagd?`. En, mocht je langere termijn doelen hebben, doe dan iedere dag iets wat staat in het teken van dat doel. Dat zorgt voor een gevoel van tevredenheid. En je weet: positieve gevoelens hebben ook extra effect op de kwaliteit van de dopamine die wordt aangemaakt.

neem contact op voor parkinson-coaching.

Deze week viel het Belgische tijdschrift PlaceboNoceboop mijn digitale deurmat. Het staat deze maand in het teken van ‘parkinson’. Maar, wat een vreemde titel voor een tijdschrift. Waarom die naam? Omdat onze overtuigingen een bepalende impact hebben op onze gezondheid. De positieve of Placebo instelling, inclusief het positieve geloof en overtuiging in de werking van een middel of behandeling, is het krachtigste medicijn dat we ter beschikking hebben. Maar een negatief verwachtingseffect van een middel of behandeling kan ook. De negatieve of Nocebo instelling is het ongeloof in de werking van een middel of behandeling.

Het motto van het tijdschrift:
Wij informeren, jij denkt erover na. De waarheid laten we in het midden, die is voor iedereen anders.

In dit nummer dat grotendeels aan parkinson is gewijd vond ik interessante artikelen.

• Parkinson voorkomen, afremmen of omkeren met nutraceuticals
• Dopamine, Vreugde, genot, beloning, motivatie, aandacht, beweging & coördinatie
• Beweging & parkinson, de neurobiologische effecten van lichamelijke activiteit
• De fluweelboon, Mucuna pruriens – Het perfecte parkinsonmedicijn?
• Neurologische muziektherapie, Synchronisatie van ritme & motoriek
• Coënzym Q10 & parkinson
• Dopamine verhogende medicijnen

Wil je het nummer inzien en/of bestellen? Klik hier.
(tot 22 februari 2016 wordt het door de uitgever zonder verzendkosten naar je toegestuurd)

Water
Overal waar je over gezondheid leest kom je een hoofdstuk ‘water’ tegen. Een tekort aan vocht is schadelijk voor de hersenen en verergert zelfs de parkinson symptomen. Koffie, zwarte thee en frisdrank onttrekken vocht dus gebruik die met mate. Verse vruchtensappen zijn beter. Mensen met parkinson zouden ieder uur minimaal één glas water moeten drinken.

Kruiden
Je zou ook eens de werking van Mucuna kunnen bestuderen. Mucuna bevat heel veel werkzame stoffen, inclusief de plantaardige L-dopa. Lees meer over mucuna.

Kurkuma is een bijzondere specerij dat al eeuwenlang in de oosterse geneeskunde wordt toegepast. En terecht, zo blijkt uit steeds meer wetenschappelijk onderzoek. Kort gezegd werkt kurkuma ontstekingsremmend en stimuleert het de lever. Het is vooral bekend als toepassing bij kanker, maar ook bij parkinson. Lees meer over kurkuma.

Supplementen
Waarom zouden we, naast onze normale voeding, supplementen gebruiken? Ik zie supplementen als een aanmoediging en ondersteuning aan mijn lichaam om een belangrijke specifieke taak te doen. Denk daarbij b.v. aan ontgifting.

Supplementen (co-enzymen) die bekend staan om cellen te herstellen zijn Q6, Q10 en NADH. Er wordt geschreven dat mensen met de ziekte van parkinson minder co-enzym Q10 in hun bloed en hersenen hebben. Deze co-enzymen herstellen de mitochondriën van onze cellen. Mitochondriën zorgen er voor dat onze cellen kunnen ademen en energie kunnen maken. Hoe ouder we worden en hoe meer gifstof zich in de cellen heeft opgehoopt, hoe meer de mitochondriën beschadigd raken en dus de energievoorziening wordt verstoord.

Vitamine B6 kan ook nuttig zijn in een vroeg stadium van de ziekte, omdat is gebleken dat een hoge inname van vitamine B6 het risico op parkinson verlaagd. Dat we ook voorzichtig moeten zijn met hoge dosering lees je in het artikel van Vitamine Informatie Bureau.

Vitamine B12 is helpend bij verschillende vormen van hersenstoornissen en -ziektes, waaronder parkinson.

Vitamine C en E blijken ook nuttig. Er wordt geschreven dat het gemiddeld 2,5 jaar uitstel van Dopamine-medicijn oplevert.

Meerdere studies laten verbanden zien tussen een lager vitamine D-gehalte en cognitieve achteruitgang. Een vitamine D-tekort kan het serotoninegehalte verlagen. En serotoninetekort wordt in verband gebracht met depressie. Vitamine D haal je uit zonlicht. Wellicht een reden om veel buiten in de zon en de frisse lucht te zijn. Dat op zich is al helpend bij depressie. Beweeg! Overigens, elke dag tien minuutjes in de zon is voldoende om genoeg vitamine D aan te maken. Zorg dus dat je daadwerkelijk in contact komt met het zonlicht. Indirect zonlicht heeft geen enkele zin.

In veel publicaties lees je dat een van de lichamelijke oorzaken van parkinson zware metalen en andere gifstoffen zijn. Een goede reden serieus aandacht te besteden aan ontgifting. Helpende supplementen zijn MSM, spirulina of alpha-liponzuur. Vooral alpha-liponzuur is belangrijk omdat ze zware metalen uit de hersenen verwijdert.

Onderzoek heeft aangetoond dat met magnesium de symptomen van parkinson kunnen afnemen. Vaak wordt er al binnen een dag positief effect gemerkt. Ook heb ik positieve berichten gelezen van mensen die hun onrustige benen frequent insmeerden met magnesiumolie.

Dit artikel is lang niet volledig. Het is bedoeld om je te inspireren nog bewuster met je lichaam om te gaan. Raadpleeg een arts of diëtist voor meer informatie.

Een metaforisch bedoelde levensles van een oude indiaan aan zijn kleinkinderen:

De twee wolven


Een oude Cherokee indiaan vertelde zijn kleinkinderen over het leven. Hij zei tot hen: “Er is een strijd gaande in mij … het is een verschrikkelijk gevecht tussen twee wolven. Eén wolf vertegenwoordigt de angst, woede, afgunst, verdriet, spijt, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, schuldgevoelens, wrok, minderwaardigheid, leugens, trots en superioriteit.

De andere wolf staat voor vreugde, vrede, liefde, hoop, delen, kalmte, nederigheid, vriendelijkheid, goedheid, vriendschap, empathie, vrijgevigheid, waarheid, compassie en geloof.

Deze zelfde strijd is binnen in je gaande en ook in elke andere persoon.”

Ze dachten even na en toen vroeg een kind aan de grootvader: “Welke wolf zal winnen?”
De oude Cherokee antwoordde eenvoudig: “Degene die ik te eten geef.”

Vraag : Waar besteed jij de meeste energie aan?

Heb je op 3 oktober deelgenomen aan John Pepper’s seminar over “Reverse Parkinson’s Disease”? Zijn boek gelezen?  Interesse voor zijn aanpak?

Robberto Bos, www.parqinson.nl heeft een samenvatting gemaakt van de belangrijkste tips uit John’s coaching-sessies, seminar en boek. Met aanvullingen en ook wat vraagtekens – gebaseerd op Robberto’s ervaring met beweging, training en wandelen voor mensen met parkinson.

Download hier ‘John Pepper’s tips’.

Tijdens de lunch op de maandelijkse parkinson QiGong-dag heeft Hans de Rijke zijn bijzondere verhaal met ons gedeeld. Ik heb Hans gevraagd om het op dit blog te mogen delen.

De belofte
“We komen om de 14 dagen bij elkaar. Ik zit aan het hoofd van de lange tafel met het grote, blauwe boek in mijn handen. Zes mensen, gezeten aan de lange kanten van de tafel, doen hetzelfde.

John Pepper, de man die grip kreeg op parkinson, was er heel duidelijk in; alles draait om de aanmaak van een enzym dat GDNF heet, oftewel Glial cell Derived Neurotrophic Factor. GDNF is een lichaamseigen stof die aantoonbaar beschadigde hersencellen repareert. In alle onderzoeken die ik daarover lees zou dit wel eens de sleutel tot succes kunnen zijn om grip te krijgen op parkinson. GDNF krijg je niet gratis, je moet er wel wat voor doen!

Kunnen wij, als volwassenen, nieuwe neuronen laten groeien? Kunnen wij onze hersenen verfrissen? Neurowetenschapper Sandrine Thuret heeft een interessante TED-talk gehouden over ‘neurogenese’; Oftewel over de invloed die wij zelf hebben op het verbeteren van stemming, het stimuleren van ons geheugen en het voorkomen van de achteruitgang van onze hersenfuncties door veroudering.

Dat bewegen goed is voor mensen met parkinson is bekend. Eerder schreef ik het bijzondere verhaal van Marc Vlemmix in het artikel ‘dans met parkinson‘. Marc vertelde in het interview bij RTL Late Night: ‘Het is mijn redding geweest, het was voor het eerst dat ik het harnas van parkinson niet voelde.’ Inmiddels is ook in recent wetenschappelijk onderzoek in Duitsland en Zwitserland aangetoond dat dansen een positief effect heeft op de algehele mobiliteit. De bekende neuroloog en parkinson specialist Dr. Bas Bloem, van het Radboud UMC in Nijmegen, zegt hierover: ‘Het blijkt dat dansen een positief effect heeft op de houding en het hele beweegpatroon van mensen met parkinson. Ze worden soepeler en zelfs hun gezichtsuitdrukking wordt er minder star door’.

Dit weekend kwamen veel mensen naar het seminar van omgaanmetparkinson.nl en parQinson.nl waar John Pepper zijn lezing gaf. ‘Indrukwekkend’, ‘grensverleggend’, ‘hoopvol’ waren zo maar een paar reacties uit de zaal. De essentie van John Pepper’s boodschap; Oefening en een positieve levenshouding! En, parkinson is geen spieren of gewrichtenprobleem, het is een hersenprobleem. ‘Train your brain’ dus.
Volgens John Pepper draait alles om de aanmaak van een enzym dat GDNF, oftewel “glial cell derived neurotrophic factor” heet. GDNF is een lichaamseigen stof die vrijkomt bij “energiek” bewegen en aantoonbaar beschadigde hersencellen repareert. Wil je meer specifieke informatie lezen over GDNF in relatie tot parkinson? download de handout.

Maar, welke beweging is dan goed voor mensen met parkinson? John Pepper heeft de symptomen van zijn parkinson weten te keren door zijn loopprogramma.

Norman Doidge, neuro-scientist, wilde de waarheid weten achter het verhaal van John Pepper; de man die grip kreeg op zijn parkinson. Hij reisde zelf naar Zuid Afrika. Lees een gedeelte uit het boek ‘The Brain’s Way of Healing’ waarin Norman Doidge beschrijft hoe hij John Pepper ontmoette en onderzocht hoe hij zijn Parkinson symptomen overwon.

Op 3 oktober kun je John Pepper zelf ontmoeten. Hij komt dan op onze uitnodiging voor een lezing van 3 uur naar Amsterdam. Tijdens dit seminar zal John niet alleen vertellen wat hij heeft gedaan maar ook demonstraties geven. Verder kun je natuurlijk ook vragen stellen. Lees het persoonlijke bericht van John Pepper.

(een persoonlijk bericht van John Pepper)
Geachte collega Parkinson vriend,

Er is hoop… Ik vertel u dit omdat ik al bijna vijftig jaar hebben geleefd met de ziekte van Parkinson! Mijn oorspronkelijke prognose was somber… Ik bied u mijn eigen oplossing – de exacte stappen die ik heb genomen – om de ziekte van Parkinson te keren.

1. Beweging
Beweging helpt om het proces van parkinson te vertragen. Het blijkt ook dat mensen die aan regelmatige lichaamsbeweging doen een veel tragere afname van de kwaliteit van hun leven ervaren. Frequente herhaling op vaste tijdstippen in het doen van je bewegingsoefeningen werkt motiverender dan af en toe, op onregelmatige momenten, eens aan beweging doen.
Doe ook die sport of beweging waar je plezier mee hebt. Iets doen waar je een hekel aan hebt levert geen dopamine op. Vind je nordic walking leuk, doe dan nordic walking. Vind je rustige fitness leuk, doe dan rustige fitness. Laat je inspireren door John Pepper (binnenkort in Amsterdam) en lees het artikel Het wegbewegen van parkinson symptomen. Overigens is het opvallend hoe vaak QiGong genoemd wordt als heilzame bewegingsvorm. Lees daarover meer in het artikel over Bianca Mollée.

2. Stressreductie / positieve houding
Stress verergert de symptomen van de ziekte van Parkinson.

Eerder schreef ik over John Pepper in het artikel het wegbewegen van parkinson symptomen. John kreeg de diagnose van de ziekte van Parkinson in 1992, slaagde er voor een belangrijk deel in het proces te keren en stopte met Parkinson medicatie in 2003. John is een voorbeeld voor velen op het terrein van helpende overtuigingen, moed, durf en doorzettingsvermogen.

René Kuiper (omgaanmetparkinson.nl) en Robberto Bos (Parkinson QiGong) hebben John Pepper gevraagd naar Nederland te komen om tijdens een seminar zijn kennis en ervaring met zoveel mogelijk mensen te delen. En hij komt! Op zaterdag 3 oktober. De organisatie is in volle gang.  Lees meer…

Accepteren is een van de belangrijke stappen om te kunnen omgaan met parkinson. Sterker nog, het is een noodzakelijke stap. En, accepteren van datgene wat je niet wilt hebben is een grote klus. Het gaat er om rond te komen met je lot. Met een gemis.

Accepteren wordt herkenbaarder als ik (o.a. in de parkinson-coaching) uitleg wat accepteren niet is: jezelf slachtoffer voelen; je parkinson ontkennen; je parkinson in de handen van anderen leggen of vechten tegen je parkinson.

Na 10 jaar medicijngebruik besloot John Pepper zijn parkinson op een andere manier aan te pakken. Hij startte met looptraining waarbij hij voortdurend lette op zijn bewegingen. Hij corrigeerde die bewust op het moment dat hij merkte dat hij niet goed bewoog. Hij liep na lang oefenen 3 keer per week 8 kilometer in een stevig tempo en kreeg het voor elkaar zijn tremor te onderdrukken.

Wat vertelden Amerikaanse en Nederlandse onderzoekers op een symposium over depressie, vorige week in Utrecht? Het was georganiseerd ter gelegenheid van de oratie van Claudi Bockting, hoogleraar klinische psychologie aan de Universiteit Utrecht.

Mensen met een depressie vallen minder snel terug als ze juist géén antidepressiva kregen voorgeschreven, maar het bij praten hielden. Stoppen met pillen kan namelijk ook weer problemen opleveren.

Wat was er eerder? De kip of het ei? Leidt parkinson tot stress of leidt stress tot parkinson? Is deze vraag eigenlijk wel interessant?
Stress zorgt voor adrenaline in ons lijf en wij weten dat adrenaline ook voor mensen met parkinson niet heilzaam is.

Op de wereldparkinsondag 2015 gaf Kees Vermunt een kwetsbare en pure presentatie over zijn ervaringen met stress en welke situaties voor mensen met parkinson stress kunnen veroorzaken.

“Het verhaal van Bianca Mollé. Zij overwon parkinson en gebruikte QiGong op haar weg naar heling.”

Bij mij staat iedere vrijdagavond de Parkinson QiGong (of: chi kung) in de agenda. Ruim een uur bezig met – zoals ik het noem – lichaamsbewustzijn en thuiskomen in het lijf. Ik focus me bij iedere oefening op wat ik in mijn lijf voel. Oefenen, voelen, oefenen,

Ieder mens is anders en ieder mens met een ziekte is ook anders. En toch is er ook iets dat veel mensen met parkinson gelijk hebben. We weten als geen ander dat we niet kunnen eisen dat onze toestand zal verbeteren. We verlangen voortdurend naar verbetering, ook al krijgen we het niet. En, ondanks dat het een harde realiteit is, kan dat ‘weten’ ons ook zachter maken. Als je verlangt naar een geschenk en kunt nemen dat je het niet krijgt zal je vanzelf zachter worden. Weg van de frustratie en de strijd.

“U heeft de ziekte van Parkinson”. Hoe één zin je leven voorgoed kan veranderen. Als je de diagnose parkinson hebt gekregen, laat het je niet meer los. Angst, schaamte, teleurstelling, pijn en verdriet zijn logische, natuurlijke onderdelen van het proces. Je hebt iets wat je niet wilt en je weet niet hoe je er vanaf kunt komen. Doembeelden over je toekomst. Hoe zal mijn proces verlopen? Angst, vrees, zorgen… Familieleden, vrienden, kennissen geven je de tip “Laat het los”. Kun je dat voorgoed loslaten en ineens zorgeloos door het leven wandelen met parkinson onder je arm? Hoe gaat dat in zijn werk? Is dat realistisch?

Michael J. Fox heeft al meer dan 20 jaar de ziekte van Parkinson, maar toch is zijn kijk op zijn leven vol dankbaarheid. Hij is wereldwijd één van de grootste ambassadeurs van de ziekte en ik bewonder daarin zijn openheid en optimisme.

Tijdens de Maand van de Parkinson sprak Michael in de Amerikaanse talkshow bij David Letterman over zijn eigen ervaring over leven met parkinson. Hij vertelt over zijn eerste reactie 22 jaar geleden, toen zijn artsen de diagnose stelden. En natuurlijk ook over de inspanningen van zijn Michael J. Fox foundation om onderzoek te financieren.

Hij had nog maar kort geleden de diagnose ‘parkinson’ gekregen en had een afspraak gemaakt voor een coaching-sessie.
Hij kwam voor een, zoals hij dat noemde, ‘deep change in life’.
Hij vertelde me wat hij niet meer wilde. “Geen stress, geen spanning, geen eindeloze vergaderingen, niet meer ’s avonds en de weekenden te lang doorwerken…”.
Ik onderbrak zijn verhaal met de vraag:
“Wat zou je wel willen?”. Even was hij stil, zuchtte en zei: “Balans tussen privé en werk en genieten van de mooie dingen. Een goed leven hebben”.

Het blog ‘omgaan met parkinson’ gaat over wat ik doe en gedaan heb in mijn proces. Ik ben nog niet genezen. Parkinson wordt een progressieve degeneratieve ziekte genoemd. Is genezing überhaupt mogelijk? Velen zeggen van niet. Toch ben ik al 10 jaar medicijnvrij en heb ook parkinson. Ik realiseer me dat verhalen over heling of het verminderen van symptomen, gecombineerd met de overtuiging dat genezing mogelijk is ook confronterend kunnen zijn. Ik heb groot respect en compassie voor alle mensen die mentaal en fysiek niet meer in staat zijn aan hun proces te werken als gevolg van ouderdom, dementie of de bijwerkingen van medicijnen. Toch wil ik niemand de ‘andere kijk op parkinson’ onthouden.

“De kwaliteit van je leven hangt niet af van wat er met je gebeurt, maar hoe je er op reageert. Aan het eerste kun je niet zo veel doen, aan het tweede alles.”

Kun jij zin en plezier in het leven houden terwijl je fysieke lichaam je in de steek laat? Kun je de moed opbrengen om te blijven werken aan herstel of verlichting van symptomen? Maar waar is de zin van het leven? Geloof jij er nog in?  Had jij dit van het leven verwacht?

Eerder schreef ik in dit blog over Bianca Recovered from parkinson: “Op YouTube vond ik het verhaal van Bianca. Zij overwon Parkinson. Zij gebruikte QiGong op haar weg naar heling”.

Robberto Bos, QiGong leraar en expert op het gebied van QiGong en parkinson geeft in Amsterdam lessen speciaal voor parkinson. Hij doet uitvoerig onderzoek naar het effect van QiGong en andere alternatieven bij parkinson en integreert dat in zijn lessen. Bekijk zijn website.

Zijn doel? Verbeteren van energie- en bloedcirculatie, innerlijke kracht, conditie, coördinatie, balans, beweeglijkheid, lichaamsbewustzijn en levensplezier.

Zitten, staan… mensen met parkinson ervaren hier nogal eens wat ongemak in. Vooral lang in één en dezelfde houding zitten of staan geeft spanning en interne trilling. Het wordt soms zo ondragelijk dat we wel moeten gaan staan als we zitten of moeten gaan zitten als we staan.

Kunst met een grote K. Een bekende uitdrukking. Het betekent zoveel als ‘met een grote K is gewichtiger dan met een kleine K’.

Wat doet zoiets met ons? Taal is belangrijk, dat weten we al lang. Een dokter heeft patiënten. En wat gebeurt er bij ons van binnen als de dokter ‘cliënten’ heeft. Dat klinkt anders, toch? En wat doet het woord ‘ziekenhuis’ met ons? Is ‘medisch centrum’ niet een mooiere term. En zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen.

De zorg wordt onbetaalbaar. PGB verwijnt. Geen vrije artsenkeuze… Nieuws dat we de laatste tijd veel in de media hebben kunnen horen en lezen. Maar leidt dat bedrag wat overblijft na al die bezuinigingen wel tot gezondere en daarmee gelukkiger mensen? Hoe wordt dat geld allemaal besteed? En is het dan bedoeld voor de behandeling van ziektes of het bevorderen van het welzijn van de patiënt. En hoeveel kost die zorg in Nederland per jaar? 92 miljard euro.
Dat is 92 met 9 nullen…

Er wordt de laatste tijd veel gevraagd hoe ik met voeding omga. Het zal duidelijk zijn, niet alleen voeding helpt maar ook beweging, sociale contacten, positieve denkpatronen en een ontspannen leefwijze.

De informatie in dit artikel is ontleend aan een publicatie van de Natuur Diëtisten Nederland. Niet alles uit het artikel volg ik. Om het voor mijzelf comfortabel te houden volg ik de aanwijzingen in dit artikel grotendeels. En, soms experimenteer ik met het tegenovergestelde. Om te voelen wat het met me doet. Zo nam ik gedurende een week twee glazen cola per avond. Gevolg: flinke ontregeling van het zenuwstelsel. Niet meer doen dus!

Voedingsondersteuning kan klachten bij de ziekte van Parkinson helpen verminderen. Belangrijk is o.a. de regulatie van de bloedsuiker, voldoende aminozuren en vitaminen B in de voeding om dopamine aan te maken en een bloedcontrole op voedingsallergie en/of voedselintoleranties.

Dat meditatie goed is voor onze geest, wisten we al. Uit testen blijkt het te werken tegen depressie en angsten en tegen concentratieproblemen. Een nieuw onderzoek voegt hier een positieve bijwerking van meditatie aan toe: het blijkt te werken tegen veroudering. Mensen die al een langere tijd mediteren, hebben minder verouderde hersencellen dan mensen die niet mediteren. Zo zou mediteren zelfs kunnen helpen bij het voorkomen van ziektes zoals dementie, Alzheimer en Parkinson. Volgens de onderzoekers kunnen hun eerste resultaten van groot belang zijn voor de gezondheid, aangezien mensen lichamelijk steeds langer fit kunnen blijven en hersenziekten daardoor een toenemend probleem vormen. Link naar artikel

(bron: Optimist Daily)

Gelezen: ‘Naar schatting lijden 1 miljoen Nederlanders aan langdurige klachten waar de dokter geen lichamelijke oorzaak voor kan vinden’. Wordt hiermee ook parkinson bedoeld? Immers daarvoor is ogenschijnlijk wel een lichamelijke oorzaak te vinden; de substantie nigra doet niet meer waarvoor het bedoeld is. Alhoewel, ik spreek ook veel mensen met parkinson-verschijnselen wiens ongemak afwijkt van het normale medische beeld dat gegeven wordt. Dat maakt het beeld diffuus. Liever spreek ik inmiddels ook van parkinson-verschijnselen. Ik merk dat dat me versterkt en bovendien geloof ik in genezing (ik kan mijzelf helen) en het op die manier weergeven voelt gewoon beter dan de zin ‘ongeneeslijk degeneratieve progressieve ziekte’.

Het is tijd voor een nieuwe definitie van gezondheid, vindt arts-onderzoeker Machteld Huber. Want volgens de huidige begrippen ben je eigenlijk nóóit gezond. Gezond zijn is niet het doel maar het middel om je goed te voelen. Dat zegt arts-onderzoeker Machteld Huber (63), die vorige maand in Maastricht promoveerde op wat zij ‘positieve gezondheid’ noemt. Gezondheid definiëren als ‘volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn’, zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat doet, is achterhaald, vindt Huber. „Als je het namelijk zo star stelt, is nooit iemand gezond. Iedereen mankeert wel wat, dus die zou je daarvoor moeten behandelen. Dat leidt tot een onnodige en kostbare medicalisering van de zorg.”

Bekijk ook eens deze video van John Gray waarin hij zijn verhaal vertelt over zijn parkinson-reis. Hij heeft zijn pre-parkinson-symptomen aangepakt door natuurlijke supplementen. John Gray is de auteur van het boek ‘mannen komen van Mars en vrouwen komen van Venus’ en is inmiddels uitgegroeid tot een super-life-coach. John behandelt in deze video hoe we ons lichaam kunnen stimuleren zelf dopamine aan te maken. Hij heeft ervaren dat door het slikken van bepaalde supplementen (enzymen) de natuurlijke aanmaak van dopamine weer is teruggekomen.

Het boek ‘de mooie voedselmachine‘ van Gulia Enders is interessant. Als je lekker in je vel wilt zitten moet je goed voor je darmen zorgen. Die zijn de belangrijkste adviseurs van ons brein. Een verkeerde balans in je darmflora kan samenhangen met chronische ziekten, depressie of allergie. Het is een vrolijk, open en informatief boek over de spijsvertering. Makkelijk te lezen, vol feiten, fabels, grapjes en de recentste wetenschappelijke inzichten. Het doel van de schrijfster is: Iedereen meer kans geven op gezondheid.

‘Onze hersenen hebben meer receptoren voor het negatieve dan voor het positieve’, dat schreef Daphne Deckers in een column in De Telegraaf.

Thomas de Veen checkt of deze stelling op waarheid berust en schrijft hierover in NRC-Next van 29 december.

De aanleiding
Als Daphne Deckers de baas zou zijn van het journaal, dan werd meteen het nieuws een heel stuk positiever. ‘We hoeven onze kop zeker niet in het zand te steken, maar juist tijdens de feestdagen is het goed om je te realiseren dat er óók heel veel is om blij mee te zijn’, schreef de schrijfster en presentatrice in een kerstspecial van het magazine Vrouw van De Telegraaf. En toch geven we steeds maar aandacht aan negatieve zaken. Waarom toch? Zo werken mensen nou eenmaal, schreef Deckers, en daar is wetenschappelijke onderbouwing voor. ‘Feit is dat onze hersenen meer receptoren hebben voor het negatieve dan voor het positieve.’ Dat gaan we eens checken.

Ongeveer een op de dertig mensen kampt zodanig met stress dat ze daarvoor een arts bezoeken. Hoe vaak hoor je als je vraagt “Hoe gaat het met je?” als antwoord “Druk!”. Het niet kunnen verwerken van alle prikkels die op ons afkomen is welvaartskwaal nummer één, met alle gevolgen van dien. Teveel stress en te weinig ontspanning kan ziekte veroorzaken. Het spreekwoord “de boog kan niet altijd gespannen zijn” wordt door veel mensen letterlijk zo gevoeld. De marketingmachine van medische bedrijven draait volop en natuurlijk zijn er voldoende kalmerende middelen te koop. Maar is er ook een andere -meer natuurlijke- weg? Een uitbundige lach schijnt beter te

Ik loop door de oude binnenstad. Het is nog vroeg en de eerste winkels openen hun deuren. Als ik de kerk passeer hoor ik een man schreeuwen. Het lijkt alsof hij iemand uitscheld maar er is verder niemand in de omgeving te zien. Alleen hij en ik. De adrenaline stijgt naar mijn hoofd en eigenlijk wil ik meteen omdraaien. Maar dat is laf. Ik loop door en doe alsof ik hem niet hoor. Hij is echt in de war, psychisch gestoord, verslaafd… gewapend… het schiet allemaal door mijn hoofd. Ik loop door en ineens komt hij op me af.  Als hij vlak voor me staat stop ik. Hij blokkeert me de weg. Ik ruik zijn adem

Na de reacties op mijn vorige bericht over stap voor stap en het ontbijt met havervlokken wil ik je het volgende artikel niet onthouden.

Dit artikel kwam ik tegen in de brochure van Amanprana. Deze organisatie stelt zich tot doel je levenskracht op een serene wijze te ondersteunen en te versterken, zonder lichaam en geest geweld aan te doen, zacht en zonder excessen.

“Voeding is de essentie van gezondheid volgens Hippocrates, grondlegger van de westerse geneeskunst en filosoof.

Had ik het vorige week nog over discipline, deze week kreeg ik een aantal vragen over ‘hoe motiveer je jezelf om telkens aan je verbeterproces te blijven werken?’ Want, een voornemen en het nemen van daadwerkelijke stappen liggen bij veel mensen ver uit elkaar. Te ver. We kennen dat allemaal wel. Je wilt iets, je voelt jezelf gemotiveerd maar je komt niet tot de uitvoering. Laat staan dat je toekomt aan het volhouden van de verandering. Wat is het geheim? Doe een aantal tussenstappen om van motivatie naar uitvoering te komen en stel jezelf vragen.

Dr. Janice Walton-Hadlock schrijft in het boek ‘recovery from parkinson’s‘ dat de verstoring van het dopamine / adrenaline-evenwicht een mentale oorzaak heeft. In mijn eerder bericht de leeuw achter de boom kun je lezen hoe zij beschrijft dat veel mensen in een staat van alertheid leven, alsof er achter iedere boom een leeuw zou staan. Een van mijn conclusies is dat als ik zorgeloos en optimistisch leef, de kwalitieit van de dopamine wordt bevorderd. In de Britse documentaire ‘Don’t Worry, Be Happy’ onderzoekt presentator Michael Mosley hoe hij gelukkiger en optimistischer kan 

Moet ik mijn vriend, die flink overgewicht heeft, allerlei diëten heeft gevolgd en er evenzoveel boeken over heeft gelezen, nog uitleggen wat hij moet gaan doen om af te vallen? Nee, natuurlijk niet. Sterker, als ik overgewicht zou hebben dan zou ik hem raadplegen met de vraag welk dieet het beste werkt. Hij zal me dan –als expert- allerlei nuttige voedings- en leefstijladviezen kunnen geven waardoor, als ik die zou opvolgen, de kilo’s er af zouden vliegen. Wie is immers de expert? Maar, na het aanhoren van de dieetadviezen zou ik hem de logische vraag stellen: “Hoe komt het dat het jou nog niet gelukt is?”

Parkinson zorgt voor vragen als ‘wat ben ik nog waard?’, ‘red ik het wel?’ of ‘hoe zal mijn toekomst er uit zien?’. Angst en onzekerheid is het logische gevolg. Antwoord op de vragen is er niet. De waarheid ligt namelijk in de onvoorspelbare toekomst. Wat zich in het nu manifesteert is de angst voor de onzekerheid. Angstgevoelens werken nadelig voor parkinson. Ze zorgen voor adrenaline want ons systeem weet hoe te reageren bij angst. Ons biologisch lichaam

Oplossingsgericht nieuws is goed voor je. Het ondersteunt je humeur en je gezondheid. En dus bevordert het de werking van dopamine. Dat is wetenschappelijk bewezen. Waarom wordt er zoveel slecht nieuws via de media de wereld ingestuurd? Natuurlijk omdat niet alles koek en ei is. Maar er is toch zeker ook goed nieuws?

Zoals beloofd schrijf ik deze keer over `vitaliteit` aan de hand van het seminar van Albert Sonnevelt die het boek `de Levenscode` heeft geschreven. In dit boek beschrijft Albert o.a. zijn tocht langs 200 vitale ouderen en de manier waarop zij hun vitaliteit hebben behouden. Steeds stelde hij dezelfde vraag “Wat is uw geheim voor een goede gezondheid op uw leeftijd?” Uit die interviews kwam een aantal gemeenschappelijke aspecten naar voren die Albert Sonnevelt in de door hem, samen met zijn collega dr. Frans Bakker, ontwikkelde vitaliteitspiramide heeft gezet.

In mijn `10 jaar medicijnvrij` schreef ik over voeding en ontgiften: “Er is geen twijfel over. Met datgene wat ik al aan de ontgifting van mijn lichaam had gedaan ervaar ik verlichting van symptomen. Kwalitatieve eerlijke voeding is belangrijk om mijn organen goed te verzorgen zodat ik voldoende energie kon overhouden voor heling.”

Gisteren organiseerde ik een seminar over ‘vitaliteit’. Wat is het geheim van vitaliteit?

In het ochtendprogramma sprak Dorien Groot over voeding en in de middag gaf Albert Sonnevelt een Masterclass aan de hand van zijn onderzoek onder tweehonderd vitale ouderen. Over de meer dan interessante bijdrage van Albert Sonnevelt zal ik later berichten. Eerst over voeding.

Stress doet je hart sneller kloppen, versnelt je ademhaling en doet je zweten. Stress werd lange tijd gezien als vijand nummer 1, maar nieuw onderzoek toont aan dat stress enkel gevaarlijk is als je denkt dat het gevaarlijk is! Psychologe Kelly McGonigal spoort je aan om stress als iets positiefs te zien en geeft ons een nog niet eerder toegepaste oplossing: zoek contact met anderen. In mijn bericht 10 jaar medicijnvrij is een van mijn aandachtspunten ‘zorgen voor een stressvrij bestaan’. Ik citeer: “Mijn aandacht is gericht op het voorkomen van stress en het bereiken van een ontspannen leefwijze”. Maar, is het werkelijk te doen om stressvrij te leven? En, wat gebeurt er als ik stress niet langer zie als iets dat gevaarlijk is? Uit het onderzoek van Kelly McGonigal blijkt dat het vooral de manier waarop je over stress denkt bepalend is of stress schadelijk is of niet. In haar TED-talk (met Nederlandse ondertiteling) legt ze uit hoe dat werkt.

Met behulp van geavanceerde computermodellen hebben onderzoekers aan de Universiteit van Kopenhagen nieuwe kennis opgedaan over de complexe processen die parkinson veroorzaken. De baanbrekende bevindingen zijn onlangs gepubliceerd in het Journal of Neuroscience. Vind hier het volledige artikel. Het onderzoek gaat vooral over de vraag: Is er bij parkinson een tekort aan dopamine?

Toen Marc Vlemmix vier jaar geleden, op zijn 37ste, hoorde dat hij Parkinson heeft zat hij in zak en as. Tot hij iets wonderlijks ontdekte: dansen. “Het is mijn redding geweest, het was voor het eerst dat ik het harnas van Parkinson niet voelde.” Marc vertelt over zijn levensmissie om lotgenoten met Parkinson ook aan het dansen te krijgen.

Bekijk de RTL Late Night aflevering.

Vorig weekend organiseerde ik een seminar met een lezing van Pim van Lommel, cardioloog, die onderzoek deed naar BDE (Bijna Dood Ervaringen). Het fascinerende aan het onderzoek van Pim van Lommel, zoals beschreven in zijn boek ‘eindeloos bewustzijn’ is dat het door een groot gedeelte van de medische wereld wordt ontkend, terwijl patiënten telkens bevestigen dat ze bewustzijn hebben ervaren terwijl alle lichaamsfuncties waren weggevallen. Ze zijn weer teruggekomen uit de toestand die wij dood noemen. Zo wordt genezing van parkinson ook door een groot gedeelte van de medische wetenschap ook ontkend, terwijl er wel gevallen van genezing bekend zijn.

Ik onderhoud mijn auto, en ik ben niet mijn auto. Ik onderhoud mijn huis, en ik ben niet mijn huis.  Ik repareer mijn fiets, en ik ben niet mijn fiets. Ik verzorg mijn parkinson, en ik ben niet mijn parkinson.

Parkinson reist met me mee zoals een vriend meereist op vakantie. Ik zit achter het stuur en naast mij zit mijn vriend. Hij reist een tijdje met me mee. Samen maken we er het beste van ook al weten we dat er ook tegenvallers zullen zijn.

Wie kent niet de ‘schijf van vijf’? Jarenlang hèt schema dat gehanteerd werd om mensen eraan te herinneren gevarieerd te eten. Ons welbevinden en onze gezondheid gaat al lang niet meer alleen maar over voeding. Het gaat ook over de fitheid van ons brein, ons centrale regelcentrum. Een gezonde geest in een gezond lichaam. Parkinson gaat voor mij ook voor een groot deel over mentale fitheid. Maar, wat is daar de ‘schijf van vijf’ voor? Ik kom zelfs een schijf van zeven tegen, de Healthy Mind Platter.

Ik maak de balans op van alle onderzoek dat ik over genezing ben tegengekomen, alles wat ik tot nu toe zelf heb gedaan, alle weergaven van de gesprekken die ik tot nu toe met mijzelf en anderen heb gevoerd. Ik stel mijzelf de vraag ‘Wat is de weg die ik ben gegaan?’ en ‘Welke weg heb ik nog te gaan en leidt naar genezing?’.

En, ik realiseer me dat het genezingsproces van Parkinson niet het nadoen van een kunstje is. Het start met de bereidheid me te verbinden met iets waar ik in geloof. Iets waarvan ik weet en voel dat het voor mij waar is. ‘Genezen is mogelijk. Ik kan mijzelf helen’.

– Verantwoordelijkheid – Ik neem de verantwoordelijkheid voor mijn gezondheid. Ik doe alles om mijn gezondheid te bevorderen en mijn adrenaline/dopamine balans te herstellen. ‘Ik kan mijzelf helen’.
– Experimenteren – Ik ben bereid te experimenteren en mijn intuïtie te volgen. ‘The proof of the pudding is in the eating’.
– Overtuigingen – Negatieve gedachten creëren negatieve resultaten. Positieve gedachten over mijn ziekte en mijn helingsproces zorgen voor verlichting van symptomen. ‘Ik geloof in genezing’.
– Dankbaar – Ik oefen in dankbaarheid.
– Verduren – Ik leer verduren en verwacht geen snel en direct resultaat. Ik ervaar zelfs tijdelijk heftiger klachten als ik me meer ontspan. Ontspanning zorgt namelijk voor een verlaagd adrenaline en als de dopamine nog niet ‘klaar staat’, nemen Parkinson symptomen toe. Ik moet dit verduren om een weg te vinden om de dopamine te bevrijden.
– Stress – Stress zorgt voor een verhoging van adrenaline. Het vermindert tegelijkertijd de aanmaak van dopamine. Mijn aandacht is gericht op het voorkomen van stress en het bereiken van een ontspannen leefwijze.
– Ontgifting en voeding – Er is geen twijfel over. Met datgene wat ik al aan de ontgifting van mijn lichaam had gedaan ervaar ik verlichting van symptomen. Kwalitatieve eerlijke voeding is belangrijk om mijn organen goed te verzorgen zodat ik voldoende energie kon overhouden voor heling.
– Oefening, beweging – Ik doe oefeningen die de werking van organen stimuleren. Ik blijf bewegen door fitness, chi kung en dagelijkse bezigheden.
– Trauma en adrenaline – Trauma heeft een diepgaande invloed op symptomen. Onverwerkte trauma zorgen voor adrenaline. Ik bevrijd mijn lichaam van trauma en adrenaline. Vanuit mijn systeem van herkomst had ik geleerd om veel met adrenaline te functioneren. Ik onderzoek de verschijnselen van deze dynamiek en doe therapeutisch proceswerk.

De komende maanden zal ik deze aspecten -die voor mij werken- op dit blog delen.

Pieter Steinz heeft ALS, een zeldzame neurologische ziekte waarbij je in toenemend tempo verlamd raakt. Hij verbindt het verloop van zijn ziekte met de boeken die hij (her)leest. Pieter schrijft wekelijks in het NRC.

‘Je ziet er goed uit.’ Als er één zin is die ik het afgelopen jaar vaak heb gehoord, is het deze. Of ik nu net uit het ziekenhuis ontslagen ben of van een paar dagen vakantie terugkom; of ik een doorwaakte nacht heb gehad of als een blok heb geslapen; of ik me kiplekker voel of hondsberoerd – wanneer er iemand op bezoek komt, is de eerste reactie steevast dat ik er goed uitzie.

Vorige week heeft Lisa Jonk mij geïnterviewd voor haar eindwerkstuk bij het Geert Grote College in Amsterdam.

Lisa:

“Het duurde even voor ik het juiste onderwerp voor mijn eindwerkstuk gevonden had. Ik wilde iets maken waar ik persoonlijk van zou groeien, iets waarvan ik later kon zeggen dat ik er trots op was. Steeds dacht ik het juiste onderwerp gevonden te hebben maar toch kwam er dan weer iets in me op wat toch beter geschikt leek. Ik had net besloten dat ik me zou bezig houden met het onderwerp keuzes toen er een beter onderwerp bij me opkwam.
Ik zat in de toneelzaal van school te luisteren naar iemand die Ne me quitte pas zong, het was het afscheid van een lerares bij ons op school. Opeens besefte ik me dat ik me zo thuis voelde op het GGCA maar ook op andere plekken. Thuis voelen, dat was iets waar ik me wel een jaar mee bezig zou willen houden. Af en toe kwamen er nog wel nieuwe ideeën bij me op maar ik vond geen van die ideeën beter en dus is het Thuis voelen gebleven.”

Als je boot in het Caraïbisch gebied ligt en de partner van je dromen ligt aan dek, de zon schijnt en de koelkast is gevuld, dan hebben we weinig van het leven te vrezen. Maar, als het begint te stormen, de zeilen scheuren, de koelkast valt overboord, je dreigt te kapseizen en je partner van je dromen zegt: “Het is misschien niet het goede moment maar ik moet je wat bekennen….”, dan hebben we flexibiliteit in onze geest nodig. Dan komt het er niet zozeer meer op aan hoe we met de echte storm omgaan maar hoe we met de storm van het leven omgaan. Met de mentale storm. Parkinson is te vergelijken met zo’n mentale storm. en hoe hou je dan de zin er in? Hoe blijf je verbonden met je passie? Lees hierover meer in mijn interview op pagina 7 van ‘de Prikkel’ met als thema ‘Passie’.

Download ‘de Prikkel, najaar 2012’

Eerder heb ik Parkinson en het helingsproces omschreven als een reis. Toen de diagnose werd gesteld was de reis nog niet begonnen. De reis kon voor mij pas beginnen toen ik rond was met het feit dat ik Parkinson had. Ik had iets wat ik niet wilde hebben en daar had ik eerst nog wat mee te doen.

Dr. David Servan-Schreiber (21 april 1961 – 24 juli 2011) was professor in de klinische psychiatrie aan de universiteit van Pittsburgh en voorzitter van Essentia Consulting, een organisatie die stress-management-programma’s ontwikkelt voor ziekenhuizen en andere instellingen. Hij heeft voor zijn werk diverse onderscheidingen gekregen en was gestationeerd in Parijs. In zijn bestseller “Uw brein als medicijn” beschreef hij zeven natuurlijke behandelwijzen die uitgaan van de eigen genezende kracht van de hersenen. Het feit dat deze “alternatieve” geneeswijzen worden aangehaald en wetenschappelijk onderbouwd door een van huis uit klassiek geschoolde psychiater maakt ze erg interessant. Ook schreef hij de bestseller “Antikanker”. David Servan-Schreiber overleed op 50-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersentumor die hij eerder, in 1992, wist te overwinnen.

Een verhaal: Gisteren was ik in het bos. Op zoek naar drie bomen, drie bomen die ik gekend had. Een paar jaar geleden hadden ze alle drie een tak verloren. Ze waren daar alle drie op een andere manier mee omgegaan.

De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde te groeien: “Dat kan ik niet want ik mis een tak, ik ben onvolledig en zal nooit meer mooi kunnen worden”. De tweede boom was geschrokken van de pijn en had maar snel besloten om het verlies te vergeten. Het kostte hem veel energie om net te doen alsof hij het verlies niet voelde. De derde boom was ook geschrokken van de pijn en stond stil bij het verlies. Hij had intens gehuild en de pijn van het verlies gevoeld. Ieder seizoen had hij andere gevoelens over zijn verlies gehad en hij had ze telkens toegelaten.

Eerder schreef ik over QiGong en ‘Een boek lezen over bergbeklimmen is iets anders dan de berg beklimmen’.  Alles wat ik las over QiGong was aantrekkelijk genoeg om op zoek te gaan naar een QiGong leraar of lerares. Na even internet-googelen werd het me al snel duidelijk dat er ook in de wereld van de QiGong allerlei stromingen met eigen-aardigheden zijn. Op basis waarvan moest ik een keuze maken? Ik besloot het daarom even te laten voor wat het was en het toeval uit te nodigen. Ik liet het los en precies in die week kwam ik op het spoor van Robberto Bos. Iemand noemde zijn naam en nog dezelfde week reed ik naar hem toe. De overeenkomst tussen alle scholen die ik had bezocht was de thee. Robberto schonk dezelfde thee. Zijn verhaal was echter anders. Ik had de voet van de berg bereikt.

“Genezen is mogelijk. Ik kan mijzelf helen” is mijn favoriete mantra.  Een zinnetje dat ik in mijzelf opzeg om mij te herinneren aan datgene waar ik in geloof. En om te blijven voelen of alles in mij er ook werkelijk in gelooft. Een affirmatie.  Meestal laat ik hem voorafgaan door een Uhm-klank (of Om, Aum), als een soort van inleiding. Even een kort opstapje om de geest wakker te maken. Deze affirmatie is middel en doel tegelijk.

De video van Bianca hield me lang bezig. Heeft QiGong effect op het hart en de trilling waar ik naar op zoek was? Wat is QiGong eigenlijk? In ieder geval leverde deze concentratie van gedachten weer een toevallige gebeurtenis op.

Op YouTube vond ik het verhaal van Bianca. Zij overwon Parkinson. Zij gebruikte QiGong op haar weg naar heling. Met name de laatste zin “I had explored every avenue, visited everywhere, except inside myself” had veel betekenis voor mij.

De reis gaat verder. Het hart-thema hield me voorlopig nog bezig en kennelijk had het een bedoeling. Is mijn Parkinsonreis een harts-tocht? Is dat de plek waar ik moet zijn? Moet ik leren omgaan met mijn hart-zeer en harten-pijn? Moet ik meer open-hartig zijn? Is het een kwestie van hart-elijkheid?

Als ik mijn eigen trilling wilde beïnvloeden dan moest ik op zoek naar de bron. De plaats in mijn lichaam waar de frequentie start. Was dat het hoofd, de buik, het hart? Algemeen wordt aangenomen dat het hart de centrale plaats is waar de trilling ontstaat. Het hart creëert de frequentie waarop het lichaam functioneert.

Het jaar 2012 zal in het teken staan van de verhoging van het trillingsgetal van de aarde. Dit zal voor de mens en de natuur grote veranderingen gaan brengen. De verwachting is dat we een spirituele revolutie zullen gaan meemaken. De natuur en de mens zullen heftig gaan reageren.

Net als alle materie heeft ons lichaam ook een favoriet trillingsgetal waarop het het meest prettig functioneert (in the flow). De praktijk van alledag is dat we echter voortdurend worden ‘aangevallen’ door frequenties die afwijken van onze favoriete frequentie.

Ik las in het 690 bladzijden tellende boek ‘Trouble Afoot‘ van het onderzoek van Dr. Walton-Hadlock het indrukwekkende verhaal over de mentale toestanden die er voor zorgen dat er adrenaline en/of dopamine wordt aangemaakt. Het beste nieuws dat ik tot dan toe las was dat Parkinson geen hormonale ziekte is maar een mentale kwestie. Ik leg dat uit zoals dr. Janice Walton-Hadlock dat in haar boek beschrijft.
Je wandelt door de jungle en een leeuw springt tevoorschijn. Je vlucht en de leeuw begint achter je aan te rennen. Je survival mode produceert ineens heel veel adrenaline en je begint te vluchten.

Discipline is een belangrijke voorwaarde bij het helen van Parkinson.  Boeddha zei: “Om te genieten van een goede gezondheid moet men eerst leren discipline en controle te hebben over de eigen geest”. 
Veel mensen hebben nog negatieve associaties met discipline. Het is nog gekoppeld aan gehoorzaamheid en straf in onze jeugd. Bij het werken aan de Parkinson gaat het over zelf-discipline. Dat is iets heel anders.

Deze song maakte diepe indruk op me. Vooral het gedeelte ‘Someone I am is waiting for my courage. The one I want, the one I will become will catch me’ (vert.: Degene die ik ben wacht op mijn moed. Degene die ik wil zijn, degene die ik zal worden, zal bezit van me nemen).

Nu ik me bewuster werd van alle gevoelens en sensaties in mijn lichaam kreeg ik ook meer aandacht voor de ademhaling. Om eerlijk te zijn, ik had er eigenlijk nooit zo geconcentreerd bij stilgestaan hoe belangrijk de adem en de manier van ademhalen voor me was.

Van een goede vriend kreeg ik het boekje ‘Not Always So’ van Shunryu Suzuki, Zen-meester. Het is gevuld met de beschrijving van overwegingen en korte lezingen over de manier waarop we met onszelf en het leven omgaan. Ik volgde het advies van mijn vriend om iedere dag een paragraaf te lezen. Iets wat ongeveer tien minuten in beslag nam.

Omdat ik voldoende energie wilde hebben om mijn herstel te bevorderen begon ik steeds vaker vegetarisch te eten. Mijn organen hadden ongemerkt in de loop der jaren steeds meer moeite gekregen met het verwerken van dierlijke eiwitten. Bovendien was het vaak in mijn gedachten opgekomen dat ik eens een reinigingskuur voor mijn darmen zou moeten gaan nemen. Net iets te vaak om het te gaan ontkennen dat het niet waardevol zou zijn. Het was mijn geest die de onbewuste signalen van mijn lichaam vertaalde in gedachten.

We can control our efforts, not our outcomes.
We hebben controle over onze inspanningen, niet over onze resultaten.

Het werd me steeds duidelijker hoe de weg naar mijn genezing zou kunnen gaan lopen. Ik was al begonnen met het vermijden van gevoelens van frustratie (daarover later meer), ik at vrijwel vegetarisch; meer salade, rauwe groente en noten. Allemaal activiteiten die ik zonder veel moeite in mijn dagelijkse ritme kon invoeren.

Als je de oorzaak niet kent, kun je alleen de symptomen bestrijden.

Er ontstaat een natte plek op het plafond van de woonkamer. Wat ga je doen? Je vraagt een professionele aannemer om eens op onderzoek te gaan. Stel dat deze aannemer je adviseert de vervelende plek aan te pakken door er overheen te schilderen? En stel dat je deze aannemer als zeer deskundig beschouwd?

Ik kan me voorstellen dat veel Parkinson patiënten op zoek zijn naar een medicijnenkuur om Parkinson te genezen. Toen ik Howard Shifke in Tampa, Florida, bezocht en in mijn hotel het nieuws op CNN volgde werd dat in een uur acht keer onderbroken door reclameboodschappen van medicijnen tegen hooikoorts, hartaanvallen, cholesterol, diabetes, psoriases, artritus, depressies, zenuwaanvallen en spierpijnen. In datzelfde uur kwamen er vijf reclames langs van snacks en fastfood en zes over plastische chirurgie en operaties om overbodig lichaamsvet te verwijderen. Een van de nieuwsitems tijdens dat uur ging over “is sugar toxin?”, hetgeen door een aantal deskundigen in twijfel werd getrokken.

De volgende dag ontmoette ik Howard opnieuw. We lunchten samen in een Cubaans restaurant in Ybor City, een oude wijk van Tampa.
Het was heerlijk iemand te ontmoeten die, na de diagnose Parkinson, nu vrij is van symptomen en dat heeft bereikt zonder medicijnen. Het viel ons op hoe goed het ons deed om elkaar in onze energie te kunnen ontmoeten. We hebben gelachen, onze angsten benoemd, ons geëmotioneerd en onze dankbaarheid voor het leven gevierd. Dat brengt me bij het effect van peergroups.

Mijn overtuiging ‘Ik kan mijzelf helen’ en mijn vraag aan het Universum mij daarin te steunen leverde een email contact op met Howard Shifke uit Tampa, Florida. Iemand attendeerde me op zijn web-blog Fighting Parkinson’s Drugs Free. Zijn verhaal steunde mij in de overtuiging dat genezing mogelijk is. Howard was in 2009 gediagnostiseerd als Parkinson’s patiënt met ernstige symptomen. Na een intensief mentaal en fysiek programma is hij nu ‘symptom free’.

Vandaag werkte ik weer met een groep. Om het onderwerp ‘taal’ in te leiden vertelde ik wat anekdotes. Ik doe dat meestal om de deelnemers duidelijk te maken hoe ons taalgebruik invloed heeft op onze belevingswereld. Bijvoorbeeld toen mijn moeder ooit met de fiets wat ongelukkig was gevallen, belde ik haar om te vragen hoe het met haar was. Ze vertelde me enthousiast ‘Kind, het gaat goed met me hoor want ik heb zo’n geluk gehad; ik viel precies voor de apotheek!’
Ik vertelde dat een zoon met zijn vader naar de dokter ging en de dokter tegen de man zei ‘Vergelijkt u uw situatie maar met een auto die total-loss is…’.

Het innerlijk proces van heling wordt goed verwoord door deze metaforisch bedoelde levensles van een oude indiaan aan zijn kleinkinderen:

De twee wolven


Een oude Cherokee indiaan vertelde zijn kleinkinderen over het leven. Hij zei tot hen: “Er is een strijd gaande in mij … het is een verschrikkelijk gevecht tussen twee wolven. Eén wolf vertegenwoordigt de angst, woede, afgunst, verdriet, spijt, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, schuldgevoelens, wrok, minderwaardigheid, leugens, trots en superioriteit.



“The gentlest thing in the world
overcomes the hardest thing in the world.”
~Lao Tzu –  Tao Te Ching

Ik ontmoette Chris Ells in het Yin Tui Na-instituut in Amsterdam. Ik voelde me bevoorrecht en dankbaar dat Chris bereid was om me te behandelen. Ook voelde ik dankbaarheid dat Hester bij de behandeling aanwezig is om de FSR-methodiek te leren. Op de een of andere manier voelde ik me een bron die gevoed werd waardoor de stroom weer verder zou kunnen gaan.

“In de bergen rebellen opsporen en uitschakelen is een klusje van niks, vergeleken bij het onschadelijk maken van rebellen in je eigen hart.”
(Wang Yangming, 1472 – 1529)

Wat is de oorzaak van dit probleem? Deze vraag bleef me bezig houden. Het onderzoek van dr. Janice Walton-Hadlock (htttp:www.pdrecovery.org) heeft aangetoond dat Parkinson veroorzaakt kan zijn door een niet-gevoelde verwonding van de voet of door een langdurig aangehouden dissociatie van pijn- of traumagevoelens. Ik herinnerde me dat ik mijn rechtervoet ooit ernstig verstuikt had, een hond ooit in mijn rechterhand had gebeten en dat ik tijdens mijn werk bij de politie een aantal ingrijpende traumatische gebeurtenissen had meegemaakt.

Omdat dopamine-aanmaak ook een mentaal spel is (plezier = dopamine) ging ik experimenteren met het creëren van positieve gedachtes en stemmingen die de aanmaak van dopamine zouden bevorderen.
Was ik dan niet blij genoeg? Had ik onvoldoende plezier? Was ik dan te vaak in een slecht humeur? Nee. Mensen kenden me als iemand die vrolijk, humoristisch, plezierig, goed van zin kon zijn en makkelijk contact maakte met anderen. Ik kwam er achter dat ik het in iets anders te vinden had dan mijn extraverte bezigheden.

Dr. Robert Rogers schreef het boek ‘Road to Recovery’. Hij heeft gedurende vier jaar Parkinson patiënten bestudeerd. In het boek beschrijft hij de manieren om de ziekte via de natuurlijke weg te behandelen.

Ik vond een tekst van dr. Robert Rogers: “Hier is de simpele waarheid: Mensen herstellen van Parkinson wanneer zij de overtuiging vasthouden dat herstel mogelijk is.

Het onderzoek van dr. Janice Walton-Hadlock (htttp:www.pdrecovery.org) heeft aangetoond dat Parkinson’s veroorzaakt kan zijn door een niet-gevoelde verwonding van de voet of door een langdurig aangehouden dissociatie van pijn- of traumagevoelens. Mogelijk ook door een combinatie van beiden. Zij en haar team beschrijven de bevindingen en de geneeswijze in het boek ‘Trouble Afoot’ dat op je op haar website kunt downloaden.
Uit haar imposante onderzoek blijkt dat Parkinson patiënten, om wat voor reden dan ook, niet goed hebben geleerd om op een effectieve manier met pijn om te gaan.

“Bel Hester. Zij behandelt Parkinson en is op zoek naar een patiënt die geen medicijnen gebruikt.” Kees gaf me een telefoonnummer en nog dezelfde dag belde ik met Hester. Zij is Mensendieck- en Shiatsutherapeute en zeer geînteresseerd in de methodiek van dr. Janice Walton-Hadlock.
Binnenkort zou een teamlid van dr. Walton, Chris Ells (gediplomeerd accupuncturist) uit Santa Cruz, Californië, naar Amsterdam komen om haar de methodiek te leren. Ze zocht een cliënt die ze mee kon nemen naar Chris Ells.

“Waarom ik ?” vroeg ik haar. “Omdat je geen medicijnen gebruikt.”

Nu mijn overtuiging rondom Parkinson was veranderd (‘Genezing is mogelijk. Ik kan mijzelf helen’) waren de symptomen nog niet verdwenen. Ze bleven gewoon aanwezig. Parkinson symptomen lokten me uit om ook mentaal uit balans te raken. De ingang die Parkinson daarvoor nam was het lichaam. Ik kreeg in de gaten dat als mijn lichaam uit balans was doordat ik bijvoorbeeld de pijn voelde van de stijfheid, niet soepel opstond uit een stoel of het schrijven steeds kleiner werd, er met mijn geest iets bijzonders gebeurde. Het lichaam lokte de geest uit om de gaan denken ‘Geef de moed maar op’.

Het overgrote deel van de medische wetenschap gelooft niet in de genezing van Parkinson, terwijl ik er zelf wel in geloofde. Ik werd gesterkt door het onwaarschijnlijke verhaal van een vriendin die genezen was van kanker, ofschoon de artsen haar geen genezing hadden voorspeld. Zij had het toch ook gered? Waarom zou de medische wetenschap alle wijsheid in pacht hebben en waarom zouden zij over alle informatie beschikken? Ik las nog eens het boek ‘Quantumgenezing’ van Deepak Chopra over de kracht van de geest bij het genezen van ziekte.

In veel boeken kun je lezen dat depressie een van de symptomen is van Parkinson. Omdat ik vooral ook geïnteresseerd was in het mentale deel (de geest) bleef ik het symptoom van depressie steeds in gedachten houden. Mijn focus was gedurende een paar maanden niet alleen gericht op mijn fysiologie maar ook op mijn mentale balans. Ik voelde me echter niet depressief, integendeel, ik voelde me vaak erg vrolijk.

Als ik echt de verantwoordelijkheid voor mijn eigen genezing wilde gaan nemen, moest ik ook ergens in geloven. Geloof is voor mij sterk verbonden met actie. De ziel verlangt, de geest gelooft en het lichaam doet. Mijn ziel verlangde naar genezing, mijn geest geloofde het ook maar wat moest mijn lichaam dan doen? Simpel afwachten pastte niet bij mij. Wat moest mijn lichaam gaan doen? Ik wist het niet en daar maakte ik mij zorgen om. Dat ik verlangde naar genezing was geen discussie. Maar dat ik niet wist wat ik zou moeten gaan doen frustreerde me. Ik werd onrustig, wilde graag wat doen en wist niet wat. Waar moest ik beginnen?

Ik kocht de boeken van Michael J. Fox. Hij beschrijft zijn ziekteverloop in ‘Lucky man’ en ‘Always look up’. Ergens las ik dat Parkinson zijn beste vriend is. De mentale beweging die Micheal J. Fox maakt sprak me aan. Alles waar je tegen vecht zal vergroten, wat je omarmt zal kunnen verdwijnen. Vergelijk het met mijn stellingen ‘als Israël en Palestina bommen op elkaar gooien denken ze dat ze van elkaar af kunnen komen. Ze zijn nog nooit zo dicht bij elkaar geweest’ en ‘Bush ging iedere avond met Bin Laden naar bed’. Vergelijk het met iedere situatie van onszelf. Ruzie lost niet op, toenadering wel.

Ik maakte de balans op. Fysiek en mentaal. Fysiek was de Parkinson niet te ontkennen. Voortdurend voelde ik pijn, stijfheid, rigiditeit. Ook de interne tremor in mijn rechterhand was goed te voelen. Verder problemen met de fijne motoriek, mijn rechterbeen wilde vaak moeizaam mee en bij het opstaan vanuit een stoel viel ik nogal eens terug. Schrijven en scheren gingen moeizaam. ‘s Middags was ik soepeler dan ‘s ochtends. Mentaal was ik druk bezig een manier te vinden om Parkinson te omarmen.

De Griekse dichter K.P. Kavafis (1863-1933) wordt tot een van de grootste moderne dichters gerekend. Hij heeft niet één bundel gepubliceerd en leefde in een strikt isolement. Pas na zijn dood werd in 1935 zijn werk, dat hij op losse bladen schreef  gebundeld en uitgegeven. Dit gedicht, genoemd naar het eiland Ithaka uit de Ilias van Homeros, is een hartstochtelijke aansporing om naar de werkelijk belangrijke dingen in het leven te zoeken.

Wanneer je je reis naar Ithaca aanvangt,
wens dan dat de weg lang mag zijn,
vol avontuur, vol ervaringen.
Wees niet bang voor de Lestrygonen
en de Cyclopen en de toornige Poseidon.
hen zul je niet ontmoeten op je weg

Ik ben een van die mensen die altijd een parkeerplaats heeft. Sterker nog; ik bestel hem terwijl ik naar de plek van bestemming rijd. Mijn geest concentreert zich en 10 tegen 1; ik krijg gelijk. Telkens als ik dit spelletje oefen lukt het me. Soms moet ik even zoeken, maar meestal verschijnt er vanuit het niets een plekje. Alsof het speciaal voor mij is vrijgehouden. Het plekje wacht als het ware op mij. Hoe meer ik dit doe, hoe meer ik de werking van positief denken ga begrijpen. Het werkt namelijk op dezelfde manier als negatief denken. Ook als ik me concentreer op ‘Oei, oei, oei, vandaag heb ik alle verkeerslichten tegen’ werkt het ook. Op die dag valt het me op hoeveel rode verkeerslichten me dwingen te stoppen.

Ik stond voor een belangrijke stap in mijn leven. De Parkinson liet zich niet ontkennen. Het ongemak van het steeds kleiner gaan schrijven, de rigiditeit in de rechter arm, hand en been, de kramp, de pijn was er constant. Plotseling opstaan uit de stoel zorgde voor onstabiel staan en vaak weer terugvallen. ‘Ik heb slechts ongemak, geen klacht‘ zei ik steeds. En zo voelde het ook. Dat mijn handtekening wat creatiever werd was slechts bijzaak. Het schrijven en tekenen op de flapover liet ik aan anderen over. Achteraf gezien kende ik deze verschijnselen al een paar jaar. Slechts af en toe waren ze me opgevallen. Ik had ze ontkend en slechts de pijn in mijn schouder bracht me naar de huisarts, de fysiotherapeuten en tenslotte de neuroloog.

Ik voelde me angstig. Heel erg angstig. In de kern is angst een functionele emotie; het kan er voor zorgen dat je geen onverhoedse stappen zet. Dat je geen domme dingen gaat doen of dat je het risico niet gaat opzoeken.
Maar waar moest mijn vrees me voor behoeden? Welke domme dingen zou ik kunnen gaan doen? Welk risico zou ik kunnen opzoeken?

Ik ervoer eigenlijk geen angst maar plakte een etiket op een gevoel dat er op leek, namelijk vrees. Vrees voor de toekomst. Dat Parkinson desastreuze gevolgen zou hebben. Dat ik me niet meer zou kunnen bewegen en afhankelijk zou worden van de hulp van anderen.

Ik raakte in een neerwaartse spiraal. Ik geloofde niet alleen in alle doemscenario’s die ik mijzelf voorhield maar begon het zeker te weten. Het leek de enige zekerheid die er nog was. Ik zag mijzelf al kwijlend in een rolstoel. Mijn leven zou eindigen nadat ik in de laatste fase alleen nog met mijn ogen kon knipperen. Voor mijn partner zou ik geen echte man meer kunnen zijn en mijn zoon zou een echte vader missen. Daar waar ieders toekomst onvoorspelbaar was, leek de mijne wel voorspelbaar. En dat alles veroorzaakte een enorm, ondraaglijk schuldgevoel. Ik kon voelen hoe het zou zijn, daar in de toekomst. Ik leefde niet meer in het hier en nu. De toekomst werd zwaar en belastend en dat kon ik nu al voelen.

Toen ik dacht gewend te zijn aan de diagnose gebeurden er ineens allerlei bijzondere dingen in mijn leven. Nu, pas achteraf, kan ik zien dat er tussen al die bijzondere dingen aan overeenkomst zat. Pas achteraf… toen ik er middenin zat had ik geen idee.

Voorjaar 2010
Ik ben blij met het werk dat ik doe. Het geeft me voldoening en ik ben gepassioneerd. Ik ben succesvol in datgene dat ik doe. Toch gingen er in het voorjaar van 2010 grote twijfels ontstaan. Ik merkte dat ik een terugtrekkende beweging maakte. Ik paste de methodiek waar ik goed in ben niet meer toe op mijn eigen leven. Ik deed niet meer wat ik wist. Mailtjes bleven liggen, ik hield mijn agenda minder goed bij, ik kwam te laat of niet op afspraken, ik kwam niet terug op toezeggingen en op een gegeven moment begon ik te geloven dat ik maar beter met dit werk kon stoppen.

Toen ik na de formele uitslag van de hersenscan uit het ziekenhuis kwam relativeerde ik liever wat er was gezegd. ‘Ze moeten boven iets anders verzinnen om me daar te krijgen’ deed het goed als ik vertelde dat ik de diagnose ziekte van Parkinson had gekregen. Mijn verdriet en boosheid liet ik liever binnen. Dat ik ‘s nachts wakker lag en me zorgen maakte over de toekomst hoefde niemand te weten.
Al na een week besloot ik niet langer de internetforums te bekijken. Ik las vooral ‘vraag & antwoord’ over het medicijngebruik. Ik las weinig over het mentale deel van de ziekte. ‘Hoe ga je om met de innerlijke pijn en frustratie?’ of ‘Hoe blijf je plezier houden met de wetenschap een degeneratieve ziekte te hebben?’ Ik vond geen enkel succesverhaal. Bestaat er dan niet ergens op deze wereld iemand die genezen is?