“Ik voel me behept door de ongemakken maar ook gezegend met de ziekte van Parkinson omdat ik net dat zetje krijg wat nodig is om te doen en laten wat ik als gezond mens ook zou hebben moeten doen maar waar ik waarschijnlijk niet aan zou zijn toegekomen.” Dit schrijft Jan Schouten op zijn blog ‘wonder van eenvoud’. Deze week had ik contact met Jan over de vraag of positieve stress helpend is of niet. En wat we zelf kunnen doen om de dopamine vrij te maken in ons lichaam.
Nog een gedeelte uit het artikel van Jan: “Ga niet tegen parkinson in want dan bouw je spierspanning op terwijl je juist moet ontspannen. Zo heb ik lange tijd geprobeerd bij iedere stap mijn zwabberend linker been te corrigeren wat een onnodige belasting van lichaam en geest heeft veroorzaakt. Door het los te laten werd het zwabberen van mijn been zichtbaar maar ook minder, wat weer meer zelfvertrouwen gaf.
Ben je in een neerslachtige stemming, heb je minder belangstelling voor wat er om je heen gebeurt en gevoelens van uitzichtloosheid en of nietswaardigheid besef dan dat er na elke depressie weer een opklaring komt, zoals bij het weer. Wacht in vertrouwen dat moment gewoon af.
En mens erger je niet: als je je ergert aan je beperkingen dan versterk je deze juist en als je de progressiviteit vreest en allerlei muizenissen in je hoofd haalt dan kom je in een neerwaartse spiraal.
Want het werkt dan dubbelop: je maakt door de ziekte van Parkinson minder dopamine aan en door je negatieve stemming ook waardoor de verschijnselen toenemen en de dopamine productie nog verder afneemt. Waardoor de verschijnselen ook weer in ernst toenemen.
Zie of voel je geen uitweg meer geloof erin dat die er altijd is en vertrouw erop dat je die nu of later vindt. Ook al zie je er tegen op, isoleer je niet, zet door en ga naar buiten, bewegen en babbelen. Je komt beter terug dan je gegaan bent.”
