Parkinson zorgt voor vragen als ‘wat ben ik nog waard?’, ‘red ik het wel?’ of ‘hoe zal mijn toekomst er uit zien?’. Angst en onzekerheid is het logische gevolg. Antwoord op de vragen is er niet. De waarheid ligt namelijk in de onvoorspelbare toekomst. Wat zich in het nu manifesteert is de angst voor de onzekerheid. Angstgevoelens werken nadelig voor parkinson. Ze zorgen voor adrenaline want ons systeem weet hoe te reageren bij angst. Ons biologisch lichaam komt in een staat van alertheid en begint adrenaline aan te maken. Lees daarover ook in mijn eerdere bericht ‘de leeuw achter een boom’.
Hoe zou het zijn om te leven zonder angst voor de onzekerheid? Onzekerheid is sterk verbonden met ons ik, ons ego en niet zozeer met de realiteit. Met parkinson denken we dat we niet meer onszelf kunnen zijn en het voelt alsof ons ‘ik’ wordt aangevallen. Wat mensen nogal eens doen als reactie op de interne onzekerheid is zich te voeden met externe zekerheid. Immers zekerheid is een psychologische behoefte en als we het intern niet voor elkaar krijgen deze te stillen dan zoeken we het vaak in onze externe wereld. En ook dat is een vergissing want ook daar is zekerheid niet te vinden. Ons verlangen naar zekerheid klopt maar de zekerheid zelf is een utopie. Maar, hoe ben je in staat om te leven met angst voor onzekerheid?
De manier waarop angst ontstaat is door onze gedachten. Het is een product van een constructie in onze geest, onze verbeelding, onze binnenwereld. Om de angst te verminderen hebben we dus innerlijk werk te doen.
- Angst vermindert als je beseft dat het een vergissing is om de innerlijke staat van zekerheid ooit te bereiken. De realiteit is dat toekomstige zekerheid een utopie is. De enige zekerheid die er is, is het hier-en-nu.
- Angst vermindert wanneer je bereid bent de aanval los te laten. Mensen die denken dat de aanval de beste verdediging is leven voortdurend in angst. Dit toepassen betekent voor veel mensen een grote verandering. Adrenaline wordt dopamine!
- Angst vermindert wanneer je van jezelf en anderen houdt en continu op liefde gefocust blijft. Daar kan iedereen zich in trainen. Het zal aan het begin niet makkelijk zijn om die focus te houden en als je in minder prettige situaties komt kan het helpen te bedenken ‘wat zou liefde hier kunnen toevoegen?’. Adrenaline wordt dopamine!
Kortom, angst vermindert als we de aanval loslaten en kunnen leven in liefde. En dit alles start met de overtuiging dat angst voor de toekomst een vergissing is. Het kan ons helpen de angst niet langer de dominante factor te laten zijn in wat we denken en doen en niet langer energie te richten op verandering van omstandigheden maar de omstandigheden te nemen zoals ze zijn (in overgave en liefde). Adrenaline wordt dopamine!
