We can control our efforts, not our outcomes.
We hebben controle over onze inspanningen, niet over onze resultaten.
Het werd me steeds duidelijker hoe de weg naar mijn genezing zou kunnen gaan lopen. Ik was al begonnen met het vermijden van gevoelens van frustratie (daarover later meer), ik at vrijwel vegetarisch; meer salade, rauwe groente en noten. Allemaal activiteiten die ik zonder veel moeite in mijn dagelijkse ritme kon invoeren.
En het goede nieuws was dat ik voelde dat ik mijzelf aan het helen was (‘Ik kan mijzelf helen’). Mijn lichaam was pijnvrij. Een paar keer per dag raakte ik positief geëmotioneerd als ik voelde dat ik geen pijn meer in mijn rug en de schouderbladen had. Ook het ontstekingsgevoel in mijn rechterschouder was minder. Alles leek weer wat meer flexibel. Ik voelde ook dat ik op weg naar mijn herstel nog verder zou moeten reizen.
De vier belangrijke gebieden waar ik mijn aandacht op zou richten waren:
- Voeding
- Adem
- Organen
- Emoties
Hieraan zou ik me de komende tijd committeren. Dat betekende dat ik bereid was de prijs te betalen van alle inspanningen die ik daarvoor zou moeten gaan doen.
